رویکرد پسا استعماری و مطالعات بین الملل در ایران
محل انتشار: پژوهشنامه روابط جهانی، دوره: 1، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 54
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRGR-1-1_001
تاریخ نمایه سازی: 6 آبان 1402
چکیده مقاله:
یکی از چالشهای چشمگیر متاخر علیه جریان اصلی و حتی انتقادی روابط بینالملل نوشتههای پسا استعمارگرایان بوده است. پسا استعمارگرایی که به عنوان یک جریان انتقادی متاثر از پسا ساختارگرایی و تا حدی آنتونیو گرامشی و نیز تاریخ فرودستان هند در کنار آثار متقدمی چون نوشته های فرانتس فانون و آلبر ممی، نخست در نقد ادبی و سپس در مطالعات اجتماعی ظهور کرده بود، وارد رشته روابط بینالملل نیز شد اما در مطالعات بینالمللی در ایران جایگاهی درخور نیافته است. هدف این مقاله بررسی مساهمت ممکن پسا استعمارگرایی در مطالعات بین الملل در ایران است. میدانیم که از یک سو اروپا محوری حاکم بر رشته مغایر تمایل آن به اتکا بر تجربه های بومی است و از سوی دیگر تا حد زیادی میتوان گفت مطالعات بینالملل در ایران عملا مبتنی بر مفروضاتی اروپا محور است. مقاله نشان میدهد که چگونه پسا استعمارگرایی با فرا رفتن از تقسیمبندیهای دووجهی که شاخص اندیشه اروپا محور است و منجر به آن میشود که همه چیز از امنیت تا قدرت تا تاریخ تا دولت و ... نه تنها از نگاه دووجهی نگریسته شود و کارگزاری در همه حوزهها به کارگزار غربی محدود شود، فرا میرود و به کارگزاران غیر غربی توجه میکند و بر سرشت هم پیوند همه پدیدهها ازجمله خود شرق و غرب تاکید می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حمیرا مشیرزاده
استاد روابط بین الملل دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :