اثر تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی بر عملکرد سلول های بنیادی C-Kit و ظرفیت نوزایی سلول های میوکارد موش های صحرایی نر سالم در سه رده سنی

قلب توانایی محدودی در بازسازی و احیای خود از طریق تقسیم سلولی، تمایز سلول های بنیادی و فعال سازی سلول های پیش ساز قلبی دارد. شواهد حاکی از آن است که تمرینات ورزشی می تواند ساختار قلبی را در سطح سلولی و مولکولی تحت تاثیر قرار دهد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین ترکیبی هوازی-مقاومتی بر عملکرد سلول های بنیادی و ظرفیت نوزایی سلول های میوکارد موش های صحرایی نر سالم در سه رده سنی بود. در پژوهش حاضر، تعداد ۳۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در سه رده سنی؛ ۲ هفتگی با میانگین وزنی ( ۹۶ / ۱±۹۰ / ۲۹ ) به عنوان گروه کودک، ۸ هفتگی با میانگین وزنی ( ۶۳ / ۷۰±۵ / ۱۵۳ ) به عنوان گروه جوان و ۹۶ هفتگی با میانگین وزنی ( ۸۸ / ۱۹±۹۰ / ۳۲۴ ) به عنوان گروه سالمند به طور تصادفی به دو گروه تمرین ( ۵ = n ) و کنترل ( ۵ = n ) در هر رده سنی تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی (نردبان مقاومتی، ۳روز در هفته) و برنامه تمرین هوازی (دویدن روی نوارگردان، ۳ روز در هفته) در روزهای متناوب، توسط گروه های تمرین در هر سه رده سنی، به مدت ۶ هفته اجرا شد. بیان miR-۲۲۲ و بیان ژن های C-Kit ، Cx۴۳ ، cTnT و Ki۶۷ بطن چپ قلب به روش Real Time-PCR مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی تکثیر کاردیومیوسیت ها برمو دی اکسی یوریدین ( BrdU ) به میزان ( mg/kg, i.p۱۰۰ ) به موش های صحرایی تزریق شد و به روش ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد. همچنین برای بررسی هایپرتروفی قلبی، نسبت وزن قلب به وزن بدن، ضخامت دیواره بطن چپ و قطر داخلی بطن چپ مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ( ۰۵ / ۰ ≥ p ) استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد؛ تعداد کاردیومیوسیت های با نشانگر BrdU به عنوان نشانگر تکثیری برونزاد و بیان ژن Ki۶۷ به عنوان نشانگر تکثیری درونزاد در گروه های تمرین نسبت به گروه های کنترل در هر سه رده سنی کودک، جوان و سالمند، به طور معنی داری بیشتر بود ( ۰۵ / ۰ ≥ p .) miR-۲۲۲ در گروه موش های صحرایی کودک تمرین کرده نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بود ( ۰۲۳ / ۰ = p ). همچنین مقادیر بیان ژن cTnT در گروه کودک تمرین کرده ( ۰۱۸ / ۰ = p ) و سالمند تمرین کرده ( ۰۱۵ / ۰ = p) و مقادیر بیان ژن Cx۴۳ در گروه سالمند تمرین کرده ( ۰۰۹ / ۰ = p ) به طور معنی داری بالاتر از گروه های کنترل همتای خود بود. در مقایسه با گروه کنترل، گروه های کودک تمرین کرده و جوان تمرین کرده به ترتیب ( ۰۱۲ / ۰ = P ) ؛( ۰۰۱ / ۰ = P ) مقادیر بالاتری در نسبت وزن قلب به وزن بدن و اندازه ضخامت بطن چپ داشتند ( ۰۰۱ / ۰ = P ). قطر داخلی بطن چپ در گروه جوان تمرین کرده نسبت به گروه کنترل جوان مقادیر پایین تری داشت ( ۰۰۱ / ۰ = P ). در گروه های تمرین در هر سه رده سنی، مقادیر ژن C-Kit به طور معنی داری بالاتر بود ( ۰۰۱ / ۰ = p ). نتایج این پژوهش نشان داد، تمرینات ترکیبی هوازی مقاومتی می تواند محرک موثری برای افزایش سلول های بنیادی قلبی C- Kit و افزایش تکثیر سلولی کاردیومیوسیت ها در سه رده سنی کودک، جوان و سالمند باشد و سبب ایجاد سازگاری های ساختاری قلب از جمله افزایش نسبت وزن قلب به وزن بدن و افزایش ضخامت دیواره بطن چپ شود.