بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر گلوکز ناشتا و چند شاخص سرمی بیماری قلبی - عروقی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲

دیابت نوع ۲ یکی از مهم ترین اختلالات متابولیک است که جوامع مختلف با شیوع روزافزون با آن مواجه هستند. تمرینات هوازی یک نوع ورزش معمولی است که سطح تری گلیسیرید و لیپوپروتئین های کم چگالی را کاهش می دهد و فشار خون را تنظیم می کند. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر ۸ هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر گلوکز ناشتا و چندین شاخص سرمی بیماری های قلبی عروقی در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ می باشد. ۲۴ زن مبتلا به دیابت نوع ۲ به طور داوطلبانه در این پژوهش نیمه تجربی، شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) ( ۱۲ نفر) و کنترل ( ۱۲ نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی گروه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) شامل ۳ جلسه تمرین در هفته (هوازی: با شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه، مقاومتی: با ۶۰ تا ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه( به مدت ۸ هفته بود. به منظور اندازه گیری گلوکز خون ناشتا، هموگلوبین گلیکوزیله ( HbA۱c ) و نیمرخ لیپیدی، نمونه گیری خون ۲۴ ساعت قبل و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین انجام شد. داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمون تی زوجی و مستقل تجزیه و تحلیل شد ( ۰۵ / ۰

HbA۱c ، لیپوپروتئین با چگالی کم ( LDL-c )، گلوکز خون ناشتا، در گروه تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) به طور معنی داری کاهش یافت. اما هیچ تغییر قابل توجهی در لیپوپروتئین با چگالی بالا ( HDL-c )، وزن و BMI مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان داد که انجام تمرینات هوازی منجر به کاهش HbA۱c ، گلوکز ناشتا و بهبود نیمرخ لیپیدی می شود، بنابراین می توان آن را به عنوان یک روش درمانی مکمل برای بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ در نظر گرفت.