بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرین استقامتی بر کیفیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیکی مرتبط با خواب در سالمندان مبتلا به آلزایمر

مطالعات مشاهده ای متعدد نشان داده اند که انجام فعالیت بدنی خطر زوال شناختی را کاهش می دهد. بیماری آلزایمر یک بیماری پیش رونده است که در صورت عدم مداخله، این نسبت در افراد بالای ۸۵ سال به ۴ مرحله پیشرفته تر می رسد. برخی از روش ها نشان داده اند که می توانند در پیشگیری و کاهش روند بیماری موثر باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ۱۲ هفته تمرین استقامتی بر کیفیت و برخی پارامترهای فیزیولوژیکی مرتبط با خواب در سالمندان مبتلا به آلزایمر بود. ۲۴ سالمند مبتلا به آلزایمر به طور تصادفی به دو گروه ۱۲ نفره تمرین استقامتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین استقامتی هر هفته سه جلسه به مدت دوازده هفته و هر جلسه ۴۰ دقیقه تمرین کردند. کیفیت خواب آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت خواب پیتسبورگ ( PSQI ) مورد ارزیابی قرار گرفت. متغیرهای فیزیولوژیکی مربوط به خواب از قبیل کلسترول ( Cho )، تری گلیسرید ( TG )، کلسترول تام (TC) ، لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و لیپوپروتئین با چگالی زیاد ( HDL) نیز با نمونه گیری خون قبل و بعد از دوازده هفته تمرین استقامتی اندازه گیری شد. که از نظر آماری معنی دار بود. علاوه بر این، بهبود قابل توجهی در تغییرات TG, Cho ، TC ، LDL و HDL در گروه تمرین استقامتی مشاهده شد. نتایج آزمون t مستقل نیز نشان داد که بین دو گروه تمرین استقامتی و کنترل تفاوت معناداری در کیفیت خواب وجود دارد. با این حال، هیچ رابطه ای بین تغییرات کیفیت خواب و تغییرات در متغیرهای فیزیولوژیکی مربوط به خواب مشاهده نشد. می توان نتیجه گرفت که دوازده هفته ورزش هوازی کیفیت خواب را همراه با برخی پارامترهای فیزیولوژیکی مرتبط با خواب در سالمندان مبتلا به آلزایمر بهبود می بخشد و به عنوان راهی برای درمان مشکلات خواب سالمندان مبتلا به آلزایمر خواهد بود.