مقایسه اثربخشی TC و NA در پنج عامل بزرگ شخصیت افراد معتاد به متا آمفتامین

مقدمه هدف از پژوهش حاضر مقایسه  اثربخشی TC  و NA در پنج عامل بزرگ شخصیت افراد معتاد به متا آمفتامین بود. روش کار این پژوهش در زمره تحقیقات کمی است که هدفش ارزیابی و مقایسه اثربخشی دو مداخله درمانی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی و از طرح پیش آزمون – پس آزمون همراه با گروه کنترل سه گروهی بهره گرفته شده بود. جامعه آماری این پژوهش افراد معتاد به متا آمفتامین می باشند. حجم نمونه ۴۵ نفر در هر گروه انتخاب شد که در سه گروه تحت درمان های یاد شده و گروه کنرل به تساوی تقسیم شده اند. نتایج با توجه به آزمون های صورت گرفته و نتایج اعلامی در فصل چهارم صفات شخصیت افراد در دو گروه آزمایش TC به اندازه ۶۰/۳۰ NA به اندازه۱۷/۲۶ واحد تغییر می کند اما در گروه کنترل تغییر محسوسی اتفاق نمی افتد همچنین گروه TC میزان تغییراتش بیش از گروه NA بوده است. تغییرات میانگین سه گروه در طول مطالعه از نظر متغیر صفات شخصیت افراد با یکدیگر متفاوت است زیرا سطح معناداری کمتر از ۰۱/۰ می باشد. نتایج بیشتر بر اساس آزمون تعقیبی تامهنس نشان داد که تغییرات سه گروه TC و NA و کنترل معنادار می باشد زیرا سطح معناداری کمتر از۰۱/۰ می باشد. میانگین صفات شخصیت افراد در گروه های TC و NA در طول مطالعه معنی دار نبوده در نتیجه می توان نتیجه گرفت که دو گروه TC و NA دارای اثر بخشی درمانی از نظر متغیر صفات شخصیت افراد به یک اندازه نبوده-اند. نتیجه گیری به نظر می رسد اثربخشی TC  و NA در پنج عامل بزرگ شخصیت افراد معتاد به متا آمفتامین موثر بود.