نقش میانجیگر درگیری شغلی در تبیین اثر ارزش های اخلاق حرفهای و منبع کنترل بر عملکرد شغلی پرستاران

چکیدهسابقه و هدف: از بین مشاغل بیمارستانی، پرستاری نمونهای از شغلهایی است که فرد ساعات زیادی را با بیماران میگذراند. پرستارانی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار نیستند، قادر نخواهند بود که مراقبتهای موثری از بیماران انجام دهند. لذا این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجیگر درگیری شغلی در تبیین اثر ارزشهای اخلاق حرفهای و منبع کنترل بر عملکرد شغلی پرستاران انجام شد. روش بررسی: پژوهش توصیفی و از نوع مدلیابی معادلات ساختاری بود. تمامی پرستاران شاغل در بیمارستانهای دولتی شهر تهران در سال ۱۴۰۱ جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند، که با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای تعداد ۳۰۰ نفر از میان آنها انتخاب و به ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد شغلی (پترسون، ۱۹۷۰)، پرسشنامه منبع کنترل (راتر، ۱۹۶۶)، پرسشنامه اخلاق حرفهای (سرمد و همکاران، ۱۳۹۰) و پرسشنامه درگیری شغلی (کانونگو، ۱۹۸۲) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی و تحلیل مسیر با نرمافزارهای آماری SPSS و AMOS استفاده شد. یافتهها: براساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی روابط علی بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. بهطور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش نتایج نشان داد که منبع کنترل و ارزش اخلاق حرفهای هم بهصورت مستقیم و هم بهصورت غیرمستقیم از طریق درگیری شغلی با عملکرد شغلی در پرستاران رابطه دارد (۰۵/۰>P). همچنین، نتایج نشان داد که بین منبع کنترل درونی و بیرونی با درگیری شغلی رابطه معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). این رابطه بین ارزش اخلاق حرفهای با درگیری شغلی در پرستاران نیز معنادار بهدست آمد (۰۵/۰>P).