اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر سبک دلبستگی، دشواری تنظیم هیجانی و تبعیت از درمان در بیماران مبتلا به زخم معده مزمن

مقدمه: زخم معده از جمله بیماری های رایج روان تنی است که پیشنهاد شده اثربخشی درمان های روان شناختی بر بهبود و مدیریت این بیماری مورد بررسی قرار گیرد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر دلبستگی بر سبک دلبستگی، دشواری تنظیم هیجانی و تبعیت از درمان دارویی در بیماران مبتلا به زخم معده مزمن صورت گرفت. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون-پیگیری و گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل تمامی بیماران مبتلا به زخم معده مزمن می شد که در بازه زمانی پژوهش به پلی کلینیک های تخصصی و متخصصین داخلی شهر مشهد مراجعه می کردند. نمونه گیری به روش دردسترس صورت گرفت. ۳۴ نفر از کسانی که شرایط ورود به مطالعه را داشتند به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جای گرفتند. گروه مداخله درمان مبتنی بر دلبستگی دریافت کردند. شرکت کنندگان در هر سه مرحله پژوهش با نسخه تجدید نظر شده مقیاس دلبستگی بزرگسال کالینز و رید(۱۹۹۰)، مقیاس تبعیت درمانی موریسکی(۲۰۰۸) و مقیاس دشواری در تنظیم هیجانی گرتز و رومر(۲۰۰۴) ارزیابی شدند. برای تحلیل داده ها، از روش آماری تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار آماری SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد شرکت کنندگان در گروه مداخله سبک دلبستگی ایمن تر ، تبعیت درمانی بالاتر و تنظیم هیجانی بهتری بعد از مداخله گزارش کردند. نمرات شرکت کنندگان در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری در سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی نشان داد(۰.۰۰۱>P). نتیجه گیری: درمان مبتنی بر دلبستگی را می توان برای سازگاری بهتر با بیماری زخم معده مزمن به کار برد.