شناسایی سیتومگالوویروس (CMV) در نمونههای بافتی سرطان معده در مقایسه با گروههای غیر بدخیم و شاهد در استان آذربایجان شرقی با روشهای ایمنوهیستوشیمیو PCR
محل انتشار: مجله دانشکده پزشکی مشهد، دوره: 66، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 159
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MJMS-66-3_002
تاریخ نمایه سازی: 7 آبان 1402
چکیده مقاله:
مقدمهسرطان معده (GC)، یکی از سرطانهای شایع دستگاه گوارش میباشد که به یک مشکل عمده بهداشتی در سراسر جهان مبدل شده است. در طی سالیان اخیر محققان مختلفی ویروس ها را در پاتوژنز سرطان دخیل نشان دادهاند. لذا هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی حضور شناسایی سیتومگالوویروس(CMV) در سرطان معده با روش ایمنوهیستوشیمیو PCR در بیمارستانهای سطح استان آذربایجان شرقی میباشد. روش کاردر این مطالعه توصیفی-مقطعی، ۵۰ نمونه بافتی سرطان معده از بلوکههای پارافینی بیمارستانهای سطح استان آذربایجان شرقی همراه با ۵۰ نمونه غیر بدخیم (زخم معده) و ۵۰ نمونه کنترل انتخاب شدند. حضور عفونت ویروسی CMV با روش ایمونوهیستوشیمیو PCR انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۱۹ و آزمون کای اسکوئر استفاده شد.نتایجدر نمونههای بدخیم مورد مطالعه، ۳ نمونه (۶ %) با روش ایمونوهیستوشیمیحاوی پروتئین pp۶۵ و ۵ نمونه (۱۰ %) حاوی DNA CMV بودند. ولی هیچ پروتئین و DNA ویروسی در نمونههای غیربدخیم و کنترل مشاهده نشد. نمونههای IHC وDNA CMVمثبت به ترتیب دارای میانگین سنی ۴۳/۱۴ ± ۳۳/۵۸ و۵۰/۱۲ ± ۴/۵۹ بودند. آزمون کای اسکوئر ارتباط معنیداری بین نمونههای IHC وDNA CMVمثبت نشان نداد.نتیجه گیریدر استان آذربایجان شرقی میزان حضور سایتومگالوویروس شیوع پایینی داشته و بیشتر در رده سنی بالای ۵۰ سال و بیشتر در آقایان دیده میشود. باتوجه به اینکه حضور CMV با نتایج IHC و DNA CMV مثبت یکسان نبوده بنابراین در این مطالعه روش PCR دقت بالا و کارآمدی بیشتری داشته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابوالفضل جعفری ثالث
دانشجوی دکتری تخصصی گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاداسلامی واحد کازرون، کازرون، ایران.
افسون شریعت
استادیارگروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاداسلامی واحد کازرون، کازرون، ایران.
حسین بنازاده باغی
استادیارگروه ویروس شناسی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
بهزاد برادران
استاد گروه ایمنی شناسی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران؛
بهبود جعفری
استادیارگروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاداسلامی واحد اهر، اهر، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :