رابطه سرمایه روان شناختی با تمایل به ترک شغل با توجه به نقش واسطه مالکیت روان شناختی پیشگیرانه و ترویجی و نقش تعدیل کننده سابقه خدمت در پرستاران

مقدمه: . پژوهش حاضر باهدف تعیین رابطه سرمایه روان شناختی با تمایل به ترک شغل باتوجه به نقش میانجی مالکیت روان شناختی پیشگیرانه و ترویجی و نقش تعدیل کننده سابقه خدمت در پرستاران بیمارستان ثامن الائمه تامین اجتماعی بجنورد، انجام گرفت.روش کار: جامعه آماری پژوهش را کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان ثامن الائمه تامین اجتماعی بجنورد در سال ۱۴۰۱، به تعداد ۱۱۰ نفر، تشکیل دادند که با استفاده از فرمول مورگان، ۸۶ نفر از آن ها، با روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های سرمایه روان شناختی لوتانز و همکاران (۲۰۰۷)، مالکیت روان شناختی اوی و همکاران (۲۰۰۹) و تمایل به ترک شغل کیم و لانگ (۲۰۰۷)، استفاده شدنتایج: نتایج نشان داد که بین سرمایه روان شناختی و تمایل به ترک شغل رابطه منفی و معناداری وجود دارد (p< ۰/۰۵)، از سویی بین سرمایه روان شناختی با مالکیت روان شناختی ترویجی رابطه مثبت و معنادار (p< ۰/۰۵) و بین سرمایه روان شناختی با مالکیت روان شناختی پیشگیرانه رابطه منفی و معناداری وجود دارد (p< ۰/۰۵). بر اساس یافته های پژوهش در سطح اطمینان ۹۵ درصد، اثر تعدیل کنندگی سابقه خدمت در رابطه بین مالکیت روان شناختی پیشگیرانه و تمایل به ترک شغل پرستاران تایید نشد.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج این مطالعه، توجه و اهتمام مدیران نسبت به اتخاذ تصمیماتی به منظور افزایش سرمایه روان شناختی پرستاران با تاکید بر مالکیت روان شناختی ترویجی و پیشگیرانه می تواند زمینه کاهش تمایل به ترک شغل پرستاران را فراهم آورد.