توانمندسازی روانشناختی مبتنی بر تجارب زیسته پرستاران

مقدمه: توانمندی نیروی انسانی مهم ترین عامل بقا سازمان هایی مانند بیمارستان ها است که در درمان و حفظ سلامت جسمانی و روانی بیماران نقش مهمی را ایفا می کند؛ بنابراین توجه ویژه به توانمندسازی افراد در بیمارستان ها از هر سازمانی با اهمیت تر می باشد؛ لذا هدف پژوهش حاضر توانمندسازی روان شناختی مبتنی بر تجارب زیسته پرستاران است.روش کار: پژوهش از نوع کیفی و به روش پدیدارشناسی تفسیری صورت گرفت که هدف آن کشف عوامل توانمندسازی روانشناختی بر اساس تجارب زیسته پرستاران بود. شرکت کنندگان در پژوهش ۱۶ نفر از پرستاران بیمارستان مشهد بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته جمع آوری شد و تا زمان اشباع داده ها، تداوم پیدا کرد. پس از پیاده سازی مصاحبه ها، بر اساس رویکرد هرمنوتیک تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بررسی داده ها، توانمندسازی روان شناختی پرستاران را نشان داد که در خصوص عوامل زمینه ساز سازمانی و شغلی ۴۳۹ کد و ۴ مفهوم ثانویه ی فرهنگ سازمانی، ویژگی های شغل، ابهام نقش شغلی و عدم حمایت اجتماعی شغلی وجود دارد. از عوامل زمینه ساز خانوادگی ۲۷۹ کد و ۵ مفهوم ثانویه ی ویژگی های خانواده، ابهام نقش خانوادگی، عدم حمایت خانواده، تقاضاهای همسری و ازدواج، تقاضاهای والدینی و تعلق خانوادگی بدست آمد و عوامل زمینه ساز فردی/روانشناختی ۳۵۷ کد و ۵ مفهوم ثانویه ی خودکارآمدی و مهارت ها، حساسیت شخصی، خواسته-های شخصی، وجدان کاری، خودشناسی تاب آوری بدست آمد.نتیجه گیری: با توجه به اهمیت توانمندسازی روانشناختی می توان پیشنهادکردمدیران بیمارستان هاباشناسایی فرایندهای اجتماعی که در طرز نگرش افراد موثر است و ایجاد جوی که زمینه ساز توانمندسازی پرستاران باشد، به افزایش سطح شاخص های توانمندی پرستاران توجه بیشتری نمایند.