بررسی تاثیر روانشناسی رفتار بر ارزشیابی توصیفی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

مقدمه از جمله وظایف و اهداف اصلی نظام آموزش وپرورش ،تربیت انسانهایی آزاد اندیش، مسئول، حقیقت طلب، شجاع، فعال و خلاق است این نظام زمانی می­تواند به اهداف مورد نظر خود دست یابد که متناسب با تغییراتی در بخشهای گوناگون جامعه انسانی به ویژه در حوزه­های نظریه­های یادگیری به وجود می­آید تحول بنیادین در همه بخشهای خود به وجود آورد.  مطالعه حاضر از نظر هدف از جمله تحقیقات کاربردی و از نظر چگونگی اجرای پژوهش توصیفی- پیمایشی است. از نظر این پژوهش ارزیابی و سنجش میزان تحقق یافتن این اهداف بر عهده­ی نظام ارزشیابی است و ارزشیابی تحصیلی یکی از عوامل مهم در بهبود یادگیری و پیشرفت است. در این راستا نظام ارزشیابی توصیفی در دوره­ی ابتدایی با هدف ایجاد تغییرات بنیادی درنظام آموزش و پرورش ایران و با عنایت به رویکردهای نوین در فرایند یاددهی یادگیری و گذر از ارزشیابی دانش محور به ارزشیابی قابلیت محور به صورت به اجرا در آمده است. از مباحث ایراد شده نتیجه گرفته می شود که ارتباط ارزشیابی با پیشرفت تحصیلی مساله­ای است که از جهات مختلف قابل بررسی می­باشد و ارزشیابی باید در عین ایجاد مساله به سیالی فکر و اندیشه نیز کمک کرده و رشد تحصیلی دانش آموزان را باعث گردد و زمینه­ی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را فراهم سازد. در پی تغییرات نظام آموزشی، روشهای ارزشیابی نیز دگرگون گردید و از ارزشیابی نتیجه مدار در دیدگاه رفتارگرایی به ارزشیابی فرایند مدار از دیدگاه سازگرایی تغییر رویه داده است.