بررسی اثرگذاری توانمندسازی روانی- اجتماعی بر سلامت روان بازنشستگان شهرداری منطقه ۱۰ تهران

مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی مداخله مددکاری اجتماعی مبتنی بر توانمندسازی و نقش آن بر سلامت روان بازنشستگان شهرداری منطقه ۱۰ تهران انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. در این طرح، آزمودنی ها به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. نمونه آماری این پژوهش را ۳۰ نفر از زنان و مردان بازنشسته شهرداری منطقه ۱۰ تهران تشکیل دادند که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله در طی ۶ جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد. به منظورسنجش میزان توانمندسازی روانی و اجتماعی بین افراد شرکت کننده پرسشنامه ای متشکل از جمعیت شناسی و استاندارد روانی و اجتماعی تهیه شد.آلفای کرونباخ ۰.۷۹ و روایی آن توسط اساتید گروه علوم اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی مورد تائید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه ۲۲ استفاده شد. برای مقایسه میانگین متغیرهای وابسته در دو گروه به تفکیک از آزمون تی زوجی و برای مقایسه میانگین متغیرهای وابسته در سه زمان قبل و بعد و پیگیری به تفکیک گروه از آنالیز واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که مداخله بصورت توانمندسازی روانی - اجتماعی بر سلامت روانی، محیطی واجتماعی بازنشستگان اثربخش بوده است.