پیشبینی اضطراب تحصیلی براساس باورهای خودکارآمدی و سطوح انگیزش در دانشآموزان مقطع ابتدایی

این پژوهش با هدف پیشبینی اضطراب تحصیلی براساس باورهای خودکارآمدی و سطوح انگیزش در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شد. پژوهش توصیفی-مقطعی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشآموزان پسر پایه پنجم و ششم شهرستان کوهدشت در سال ۱۴۰۲ بود که با نمونهگیری در دسترس تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شدند و به ابزارهای خودگزارشی شامل اضطراب تحصیلی (فریدمن و بنداس-جاکوب، ۱۹۹۷)، باورهای خودکارآمدی (موریس، ۲۰۰۰) و پرسشنامه انگیزش (هارتر، ۱۹۸۱) پاسخ دادند. تحلیل دادهها با روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با SPSS نسخه ۲۶ انجام شد. نتایج نشان داد که بین اضطراب تحصیلی با هر یک از ابعاد خودکارآمدی شامل رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). همچنین، نتایج نشان داد که بین اضطراب تحصیلی با انگیزش نیز رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). تحلیل رگرسیون به شیوه همزمان نیز نشان داد که ۳۴ درصد واریانس اضطراب تحصیلی براساس متغیرهای باورهای خودکارآمدی و انگیزش قابل تبیین بوده است. با توجه به یافتههای پژوهشی توجه به باورها و ادراکات دانشآموزان در مورد توانمندیهای خود و همچنین متغیرهای انگیزشی اثرگذار بر عملکرد آنان در تمامی موقعیتهای آموزشی حائز اهمیت فراوان است.