مقایسه اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران و آتش نشانان شهر زابل

هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران و آتش نشانان شهر زابل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیهپرستاران شاغل در بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی زابل که دارای حداقل یکسال سابقهکاری بودند و کلیه آتش نشانان شهر زابل می باشد. ۳۰ نفر آزمودنی در هریک از دو گروه مطالعه تحت آزمون با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار می گیرد. از آزمون مقیاس شهروندی اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی (اختلال استرس پس از سانحه) جهت ارزیابی شدت نشانه های اختلال استرس پس از سانحه استفاده گردید. همچنین جهت تجزیه و تحلیل سوالات تحقیق ازآزمون تی تک نمونه، تی استیودنت و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج بیانگر آن بود که میزان میزان شیوع اختلال استرس پس از سانحه بین پرستاران و کارکنان مراکز آتش نشانی یکسان نمیباشد و از آن جایی که نمره میانگین شیوع اختلال استرس پس از سانحه پرستاران از نمره میانگین شیوع اختلال استرس پس از سانحه کارکنان آتش نشانی بیشتر میباشد میتوان گفت که شیوع اختلال استرس پس از سانحه در پرستاران بیشتر می باشد. همچنین نتایج ضرایب رگرسیون متغیرهای جمعیت شناختی در تحلیل رگرسیون اختلال پس از سانحه نشان داد که از بین ضریب بتای رگرسیون، فقط ضرایب بتای رگرسیون متغیرهای سن و وضعیت تاهل از لحاظ آماری معنی دار بود.