مروری بر ادبیات شهر هوشمند و توسعه پایدار شهری در عصر دیجیتال

شهرهای هوشمند یک چشم انداز بلندپروازانه برای محیط های شهری آینده هستند. هدف نهایی شهرهای هوشمند استفاده از فناوری مدرن برای بهینه سازی منابع و عملیات شهری و در عین حال بهبود کلی کیفیت زندگی شهروندان است . اکنون انتقاد محققان حوزه شهری به احتمال بی عدالتی هایی زیادی را که با ابتکارات شهر هوشمند در حال ظهور ایجاد و تشدید می شوند به طور فزایندهای برجسته می کنند و روشی را که این پروژهها فضای شهری و سیاست شهری را به روشهای ناعادلانه بازسازی می کنند، تشخیص می دهند. هدف از این پژوهش مروری بر ادبیات شهر هوشمند و توسعه پایدار شهری در عصر دیجیتال بوده است . روش این تحقیق تحلیلی توصیفی بوده است . نتایج نشان داد توسعه پایدار شهری از جمله مباحث مهم در شهرسازی معاصر است که بخش وسیعی از ادبیات علمی توسعه شهری و نیز سیاستها، برنامه ها و طرح ها را به خود معطوف ساخته است . توسعه پایدار به مفهوم حرکت بر محور انسان- محیط است و آن را می توان توازن میان مسائل زیست محیطی و اقتصادی و اجتماعی تعریف کرد. از لحاظ اجتماعی به عدالت اجتماعی ، فرصتهای برابر جهت زندگی بهتر، کیفیت بالای زندگی و مشارکت شهروندان در تمامی مسائل شهری بها داده و از لحاظ زیست محیطی به سلامت شهرنشینان توجه نموده و مسائل و مشکلاتی از نظر انواع آلودگی ها نداشته باشد. از سوی دیگر، به جنبه های کالبدی و فیزیکی شهر و نیز توسعه بهینه آینده شهر توجه داشته و از نظر کاربری های شهری هماهنگ و منسجم عمل نماید. پیشنهاد می گردد جهت توسعه پایدار شهرها، کمیته ها و شوراهای تخصصی خبرگان و مدیران بین سازمانی -نهادی برای دستیابی به الگو ایجاد شوند، همچنین با سازمان های مردم نهاد برای اشاعه ی اجزای الگو و تعریف دستورهای کاری ویژه برای مطالبه گری همکاری گردد.