هوش مصنوعی ابزاری جهت ارتقای معماری پایدار

ساختمان ها به عنوان یکی از بزرگ ترین منابع اتلاف انرژی در جهان محسوب می شوند و تقریبا یک سوم از گازهای گلخانه ای را تولید می کنند. در صورت تداوم مصرف بیش ازحد انرژی های تجدیدناپذیر، علاوه بر دامن زدن به بحران انرژی در جهان، موجب تشدید آلودگی محیط زیست نیز می گردند. برای کاهش و بهینه سازی مصرف انرژی، روش های مختلفی تا کنون به کار گرفته شده اند. این تحقیق یک فرآیند بهینه سازی عملکرد ساختمان مبتنی بر هوش مصنوعی جهت کنترل و ارزیابی همزمان هندسه ساختمان، نور روز و عملکرد انرژی برای انجام طراحی به صورت بهینه پیشنهاد می کند. روش پژوهش ترکیبی کیفی و کمی می باشد و بر حسب هدف توسعه ای-کاربردی است. شامل مطالعات اسنادی، توصیفی اکتشافی، بررسی نمونه های موردی و استفاده از فرمول های محاسباتی و نرم افزارهای شبیه سازی هوش مصنوعی می باشد. این تحقیق مبتنی بر داده ها است (گراندد تئوری) و پس از انجام روند آن یافته های تحقیق ارائه خواهند شد. اما به نظر می رسد پس از بهینه سازی، عملکرد نور روز افزایش و عملکرد انرژی معیار نسبت به مقادیر متوسط عملکرد کاهش یابد.