تدوین چارچوب طراحی فضاهای هوشمند شهری

شهر هوشمند مفهومی است که در چند دهه گذشته در مورد ابعاد مختلف شهر و چگونگی تلفیق شهر با فناوری های نوین سخن گفته است. یکی از این ابعاد فضاهای عمومی شهری است. فضاهایی که بستر اصلی تعاملات اجتماعی در شهرها هستند. این فضاها به علت پیشرفت فناوری های نوین و گسترش فضای مجازی، کمتر از پیش مورد استقبال شهروندان قرارگرفته و دگرگونی های فراوانی را تجربه می کند. یکی از رویکردها برای بازگرداندن کارایی به فضاهای عمومی شهرها تلفیق آن های با تکنولوژی و فناوری های نوین است. فضاهای شهری هوشمند را می توان به عنوان یک رویکرد اصلی در تلفیق طراحی شهری با فناوری های نوین دانست. هدف اصلی پژوهش بررسی نحوه تلفیق فضاهای شهری با فناوری های نوین در راستای بهبود عملکرد فضاهای شهری و پاسخگویی به نیازهای انسان عصر دیجیتال هست. در این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای تعاریف متعدد، اهداف و چالش های شهر هوشمند موردبررسی قرار می گیرد. سپس با بررسی تعاریف متعدد از فضاهای هوشمند شهری و اصول طراحی آن ها مدلی تحت عنوان «چارچوب طراحی فضاهای شهری هوشمند» ارائه می شود. در این مدل فرآیند طراحی فضاهای هوشمند شهری موردبررسی قرار می گیرد و راهکارها و اصولی برای طراحی فضاهای عمومی شهری با رویکرد هوشمند سازی و طراحی محیطی با استفاده هدفمند از تاسیسات هوشمند ارائه می گردد.