تبیین مولفه های معماری سبز در جهت کاهش مصرف انرژی و معرفی نمونه های موفق معماری سبز در ایران

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و صنعتی شدن و تغییراتی که انسان بر کره زمین ایجاد کرده یک نوع عدم تعادل در طبیعت به وجود آمده است. این بی تعادلی ایجاب می کند که مطالعات آب وهوای و اقلیمی منطقه متفاوت از قبل باشد. اقلیم نیز در واقع یک مفهوم توصیفی است و می توان آن را متوسط وضعیت هوا در یک منطقه در درازمدت دانست. در هر کشوری همیشه مسائلی همچون، کاهش مصرف انرژی، جلوگیری از آلودگی هوا و کاهش سوخت های فسیلی موردبحث و اهمیت می باشد و بر این اساس معماران را بر آن داشته است تا خانه هایی طراحی کنند که بتوانند با کمترین میزان مصرف انرژی، بیشترین همسازی را با محیط خود داشته باشند. معماری سبز در جست وجوی راه حلی برای به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمان ها بر محیط زیست و کاهش مصرف انرژی بوده است. بدین جهت شناخت مبانی و مولفه های این نوع معماری، با اصول و مبانی منطبق با ویژگی های طبیعت و انرژی های پاک، اثرات نامطلوب آلودگی های زیست محیطی را کنترل نموده و به مناسب ترین طریق در ساختمان ها مورداستفاده قرار می گیرد و موجب پیدایش معماری پایدار می گردد. هدف از نگارش این مقاله شناخت مولفه ها و بیان اصول معماری سبز می باشد که این امر مهم موجب ارتقای کیفی معماری در ساختمان های مسکونی جدید می باشد که امری لازم و ضروری به نظر می رسد. به دین جهت طراحی سبز در مجتمع های مسکونی بر اساس شناخت معیارهای معماری سبز میسر می شود که درنتیجه استفاده بهینه آن در جهت کاهش مصرف انرژی و برای دستیابی به معماری پایدار که امروزه کمتر به آن پرداخته شده و جامعه را دچار معضلاتی در زمینه های مصرف انرژی شده است، امری لازم و ضروری می باشد. روش بررسی در مقاله حاضر روش توصیفی _ تحلیلی بوده و اطلاعات آن به شیوه کتابخانه ای و استفاده از منابع و اطلاعات موجود در کتب و مقالات جمع آوری شده است.