بررسی تطبیقی منظر آیینی در شهرهای اسلامی و مسیحی (نمونه موردی: حرم امام رضا (ع) مشهد مقدس و کلیسای فلورانس ایتالیا)

بیان مسئله: توجه به ادیان الهی از دیرباز در شکل گیری ساختار شهرها و منظر آنها نقش بسزایی داشته است، دین بخش جدایی ناپذیر زندگی بشر بوده است و همواره ساختارهای جوامع بشری متاثر از نوع نگرش آن جامعه به دین است به همین دلیل است که اماکن مقدس و متبرک در ادیان مختلف همواره مورد توجه بشر بوده است و همواره این مکان مقدس در ساختار شکل گیری شهرها نقش مهمی داشته اند و ساختار شکل گیری شهرها و تمرکز گرایی و پیوستگی همواره از کانونی که آن مکان مقدس وجود داشته شروع میشده است و باعث تراکم در کانون توجه میشده است.هدف پژوهش: در مقاله حاضر با بررسی نظریه های شهرسازی و تحلیل کالبدی وساختاری نمونه های تطبیقی، تفاوت های منظر بین شهرهای اسلامی و شهر مسیحی را بیان میشود.روش پژوهش: این مقاله که بصورت یک پژوهش کیفی است ، ابتدا به بررسی دیدگاه نظریه پردازان و پژوهشگران حوزه شهر سازی پرداخته سپس با تحلیل و بررسی بین دو شهر اسلامی و مسیحی، مقایسه تطبیقی بین این دو شهر صورت گرفته است.یافته ها و نتایج: بررسی ها و نتایج تحلیل نمونه های تطبیقی موجود در دو شهر اسلامی و مسیحی نشان میدهد تفاوت های ساختارهای شهری و منظر، ریشه در تفاوت های بین این دو آیین دارد. نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که هویت اماکن مقدس و متبرکه در شهرهای اسلامی بصورت متمرکز و هم پیوند با بافت شهری پیرامون خود است و باعث اتصال و هم پیوندی میان ساکنین و زایرین و مجاورین با آن مکان مقدس می شود. در حالیکه با بررسی نمونه های تطبیقی شهرهای اسلامی و مسیحی از منظر آیینی می توان دریافت که عدم ارتباط با بافت اطراف خود و محله های پیرامونی، معماری فرمگرا و مستقل و عدم اتصال به لحاظ کالبدی و هویتی مکان مقدس با کاربری های ساکنین اطراف از شاخصه های شهر مسیحی است.