بررسی و تحلیل شاخصه های معماری پانزده موزه ساخته شده در ایران درمحدوده سال های ۱۳۰۸ تا ۱۴۰۲ شمسی

طراحی معماری موزه در ایران علاوه بر اهمیت هویتی – فرهنگی، بیانگر پتانسیل های طراحی معماری در کشور برای عموم می باشد. هدف مقاله حاضر بررسی و تحلیل و بازخوانی شاخصه های طراحی معماری موزه های ساخته شده ی معاصر در ایران تا زمان حال می باشد. روش پژوهش مقاله حاضر با بهره گیری همزمان از شیوه های توصیفی، توصیفی – تحلیلی و نیز مطالعات میدانی بوده است. ابزار بهره گیری در روش شناسی این مقاله شیوه ی مطالعات کتابخانه ای و نیز مطالعات پیمایشی با حضور عینی در مکان مورد مطالعه بوده است. جامعه آماری پژوهش، تمامی موزه های ساخته شده در کشور و نمونه آماری مشتمل بر پانزده موزه ساخته شده در ایران بوده است. بازه زمانی مطالعاتی مقاله در محدوده سالهای ۱۳۰۸ تا ۱۴۰۲ در دوران پهلوی اول، پهلوی دوم و جمهوری اسلامی بوده است. نتایج حاصل از تحقیقات این مقاله نشان دهنده بهره گیری از ده شاخصه مهم در طراحی معماری موزه های ساخته شده در کشور بوده است. اولویت سلسله مراتب شاخصه های طراحی معماری پانزده موزه ساخته شده در کشور بر اساس میزان تکرار بهره گیری از شاخصه به ترتیب صعودی به نزولی عبارتند از: نور طبیعی، اشکال هندسی ساده، نمای آجری، ستون، المان های نمادین، نور مصنوعی، نمای شیشه ای، نمای بتنی، راهروهای طویل و استفاده از رنگ سفید می باشد. دستاوردهای حاصل از این تحقیق را می توان در طراحی معماری و ساخت موزه ها در کشور بهره برد.