راهبردهای توانمندسازی منطبق با ساختارهای اجتماعی در بافت های ناکارآمد شهری (منطقه ۱۲ تهران- محله سیروس)

سیستم پویای شهرها پیوسته در حال تغییر و تحول است و این امر سبب روبه رو شدن با مسئله ای به نام بافت های شهری فرسوده و ناکارآمد می شود. بافت های ناکارآمد پهنه هایی از شهر هستند که در مقایسه با سایر پهنه های شهر از جریان توسعه عقب افتاده و از چرخه تکاملی حیات جدا گشته و به کانون مشکلات و نارسایی ها درآمده اند.آسیب پذیری این بافت ها در برابر سوانح طبیعی به یکی از دغدغه های اصلی برنامه ریزان و مدیران شهری تبدیل شده است. بااین حال این بافت ها درصد بالایی از جمعیت شهری را در خود جای داده و درعین حال از ظرفیت ها و قابلیت های نهفته بسیاری برای توسعه های آتی درون شهری برخوردار هستند؛ اما پرداختن به این بافت ها، جدا از پرداختن به واقعیت های اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی نبوده و مستلزم برنامه ریزی دقیق، جامع و واقع گرایانه است. پژوهش حاضر با موضوع راهبردهای توانمندسازی منطبق با ساختارهای اجتماعی در بافت های ناکارآمد شهری منطقه ۱۲ تهران می پردازد، همچنین محله سیروس به عنوان محله ای دارای حجم بالای بافت های فرسوده و ناکارآمد موردمطالعه قرارگرفته است. نوع تحقیق بر اساس هدف، بنیادی- شناختی و ازلحاظ ماهیت و روش، کیفی–اکتشافی است. برای گردآوری اطلاعات از بررسی اسنادی- میدانی استفاده شده است. جامعه آماری شامل متخصصان موضوع مربوطه، ساکنین و کسبه بازار می باشند که با استفاده از تکنیک گلوله برفی انتخاب شده اند. باکارشناسان مرتبط با حوزه پژوهش، تعدادی از ساکنین و کسبه بازار مصاحبه شد. برای تحلیل داده ها از آزمونT تک نمونه ای و رگرسیون چند متغیر در نرم افزار SPSSاستفاده گردید.