آسیب شناسی ناکارآمدی دانش آموختگان رشته ی معماری در بازارکار حرفه ای

معماری به عنوان رشته ای که به طور مستقیم و یا غیرمستقیم بر روح و روان انسان ها به واسطه ی فضای زیست اثر می گذارد، همواره مورد توجه برنامه ریزان آموزشی واقع بوده است. از این رو آموزش و تربیت هدفمند دانشجویان معماری توسط اساتید به منظور آماده-سازی دانش اموختگان جهت ورود به فضای حرفه ای، از اهداف آموزش عالی کشور می باشد. ولی متاسفانه آن چه که امروزه مشاهده می شود وجود شکافی عمیق میان آموخته های دانشکده های معماری و بازار حرفه ای است، که نیازمند آسیب شناسی و بررسی علل این امر و ارائه ی راه کارهای عملیاتی است. بدین جهت، پژوهش حاضر با هدف «آسیب شناسی علل ناکارآمدی دانش آموختگان رشته ی معماری در بازار کار حرفه ای»، قصد دارد با رویکردی توصیفی- تحلیلی به این سوال پاسخ دهد که، چه عواملی بر خلاء فضای آکادمیک و فضای حرفه ای در این رشته موثرند؟ آیا صرفا سرفصل های درسی و نحوه ی آموزش دروس بر این شکاف اثر گذارند؟ و یا عوامل مداخله گر دیگری نیز وجود دارد. نتایج حاصل از مطالعه ی حاضر، به تاثیر «عدم دانش و تجربه ی اساتید»، «ویژگی های نامناسب محیط کالبدی»، «شکاف ارتباطی محیط آموزش و جامعه»، «پذیرش بی رویه دانشجو»، «مدت زمان کوتاه آموزش معماری» و ... در ناکارآمدی برخی از دانش آموختگان اشاره دارد. همچنین در انتهای مطالعه ی راه کارهایی جهت برون رفت از وضعیت حرفه ای دانش آموختگان معماری ارائه می گردد.