واکاوی بازآفرینی شهری با تاکید بر مطالعات موردی در ایران

در دهه های اخیر جوامع پیشرفته شاهد تحولاتی از قبیل تلاش برای مهار آسیب رسانی به طبیعت،توسط دست ساخت های بشر و سازگاری هرچه بیشتر محیط مصنوع با طبیعت موردتوجه قرارگرفته است. رشد لجام گسیخته ای جمعیت که در دوران مدرن گریبان شهرها را گرفت و موجب تغییر در چهره و سیمای شهرها،ازهم گسیختگی بافت های سبز و طبیعی و... شده بود،امروزه محدودشده و توسعه شهری در درون محلات خود موردتوجه قرارگرفته است. همچنین توجه از بلندمرتبه سازی به میان مرتبه سازی تغییر داشته است و نیز فضاهای شهری دارای پتانسیل را با تزریق فعالیت های امروزی به فضاهای پویا و حضور پذیر تبدیل نموده است. با چنین رویکردی بافت های متوسط شهرها که پویایی خود را ازدست داده اند و یا در حال از بین رفتن است مجالی برای باز زنده سازی و ارتقای کیفیت خواهند داشت. بازگرداندن و یا رشد زندگی به این نوع فضاها با توجه به ویژگی های هویتی اجتماعی شهر صورت می پذیرد،بافت های رهاشده علاوه بر صدماتی که خود باقت وارد می آورد می تواند قسمتی از شهر و بعضآ کل شهر را تحت تاثیر قرار داده و نابسامانی هایی به کل شهر و یا محدوده ی اطراف تکمیل نماید. فرسودگی و نیز عدم شناخت در طراحی فضای شهری یکی از مهم ترین مسائل مربوط به فضای شهری است که باعث می شوند بی سازمانی،عدم تعادل،عدم تناسب،بی قوارگی و یا باعث دگرگونی آن می شوند؛ و نیز منجر به زدودن خاطرات جمعی،افول حیات شهری واقعه ای و شکل گرفتن حیات شهری روزمره ای کمک می کند.