مفهوم شناسی کیفیت در محیط های مسکونی به منظور تحقق معماری پایدار

انسان ها از همان ابتدای پیدایش جوامع و مجتمع های زیستی اولیه در پاسخ به یکی از نیازهای اساسی طبیعی و فطری خویش سعی کرده اند محیط و دنیای ساخته شده خود را تحت کنترل در آورند. این کنترل، خود را به صورت نظم، الگو و تشکیل محیط انسان ساخت منعکس کرده است (جلالیان و همکاران، ۱۳۹۵: ۳۴۸). از آنجا که نخستین حضور انسان در معماری، در فضای داخلی و سکونتی است و این فضا هنوز هم بزرگترین و گسترده ترین بستر تحقق این زندگی است، یافتن عواملی که کیفیت محیط را به گونه ای تحت تاثیر قرار می دهند و نهایتا موجب رضایت ساکنان از محل زندگی خود می شوند و فضای خاطره انگیزی را برای ساکنان خود رقم می زنند، از پرسش های اولیه ی این پژوهش است.