نقش و اهمیت مشارکت شهروندان جهت دستیابی به مدیریت شهری با رویکرد حکمروایی خوب شهری

رویکرد حکمروایی خوب شهری از طرف سازمان های بین المللی جهت کاهش فقر و افزایش کیفیت زندگی به ویژه در شهرهای درحال توسعه ارائه شده است. همچنین بهره گیری از رویکرد حکمروایی خوب شهری، شهرهای پایدار، امن، زیست پذیر و تاب آور به ارمغان می آورد. همچنین با توجه به رشد فزاینده شهرنشینی، گسترش روند شهرگرایی، افزایش مهاجرت ها و پیچیده تر شدن نظام جامعه شهری ضرورت مشارکت شهروندان در مدیریت شهری بیش ازپیش شده است.مدیریت شهری در ایران، به دلیل تمرکزگرایی، مدیریت بخشی و برنامه های شهری برون گرا از روش مدیریتی مشارکتی و حکمرانی خوب شهری فاصله گرفته و جای خالی شهروندان فعال و پویا در اداره شهرهای ایران، احساس می شود. مشارکت مردم با توجه به بنیان نظریه حکمروایی شهری، نه تنها یکی از ویژگی ها و مشخصات نظریه مذکور می باشد بلکه از گام های نخستین تحقق آن محسوب می شود.در این الگوی مدیریتی، مسئولیت اجرایی مستقیم مدیریت شهری کمرنگ تر شده و امکان کنترل و نظارت بیشتری از پایین به بالا توسط سازمان ها و تشکل های غیردولتی و مردم نهاد میسر می شود.در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی - تحلیلی به بیان نقش، اهمیت و ارتباط مشارکت شهروندان در تحقق حکمروایی خوب شهری بیان شود و در انتها بدین نتیجه می رسد که مشارکت و حضور مردم در برنامه ریزی ها از ایده و طراحی تا اجرا ارتقاء حس خودباوری، احساس مفید بودن برای محل سکونت و افزایش حس تعلق در شهروندان را در پی خواهد داشت که در نهایت منجر به افزایش همبستگی اجتماعی و سهولت سازی تحقق الگوی حکمروایی خوب شهری در مقوله مدیریت شهری می گردد.