بررسی سازه های ژئودزیک در اسکان موقت با رویکرد اهمیت در مدیریت بحران

هدف از پژوهش حاضر تحلیل و بررسی اسکان موقت پس از شرایط بلایای طبیعی در کشور و شناخت نقاط ضعف و قوت در مسیر بهینه سازی و ارائه راهکارهای نوین معماری برای بهبود کیفی زندگی بازماندگان هست اصل اساسی در این بین تقویت احساس امنیت و ثبات نسبی برای آسیب دیدگان هست هر آنچه از آن به عنوان حفظ کرامت انسانی و حفظ حریم شخصی خانواده در شرایط پس از بحران مطرح می شود موجبات استفاده از سازه های ژئودزیک را فراهم می سازد. طراحی ساختمان هایی با سازه ژئودزیک با قطر هفت متر و مساحت ۴۰ مترمربع به صورت گنبدهای تک لایه(به دلیل اجرای دهانه زیر ۳۰ متر) روش پیشنهادی و جایگزین برای روش متداول اسکان موقت (کانکس) در این مقاله هست. گنبدها از دیرباز یکی از نمادهای معمای ایرانی اسلامی بوده است همچنین سازه های ژئودزیک به دلیل مقاومت بسیار در برابر بلایای طبیعی مخصوصا زلزله و همچنین سهولت ساخت و امکان تخریب و دپوی آن برای دفعات آتی و همین طور به دلیل ویژگی های زیبایی شناختی آن جایگزین مناسبی برای اسکان موقت جهت زندگی راحت بازماندگان معرفی می شود. این پژوهش از روش تحقیق کمی-کیفی همراه با شیوه توصیفی-تحلیلی استفاده می کنیم. همچنین برای جمع آوری اطلاعات هم از ابزارهای مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد بهره می جوییم.