تاب آوری سکونتگاه های زلزله شهرستان میانه (مورد مطالعه : شهر ترکمنچای و روستای ورزقان)

در ساعت ۰۲ و ۱۷ دقیقه (به وقت محل) روز ۱۷ آبان ماه ۱۳۹۸ هجری شمسی، مطابق با ساعت ۲۲ و ۴۷ دقیقه (به وقت جهانی) روز ۰۷ نوامبر ۲۰۱۹ میلادی، زمین لرزه ای با بزرگای محلی ۵٫۸ (مرکز ملی شبکه لرزه نگاری باند به ی پژوهشگاه) و بزرگای گشتاوری ۵٫۹ مرکز ملی داد زمین لرزه سازمان زمین شناسی آمریکا) در فاصله ۱۱۰۰ کیلومتری ترکمنچای و بترتیب ۲۰ و ۲۵ کیلومتری شهرهای سراب و میانه از استان آذربایجان شرقی به وقوع پیوست، رو مرکز این رویداد براساس لرزه نگاشت های ثبت شده در مرکز ملی شبکه لرزه نگاری باند پهن کشور (BIN) در مختصات ۳۷٫۶۲ درجه عرض شمال کوه ۴۷٫۴۸ درجه طول خاوری قرار دارد. براساس آخرین مکانیابی صورت گرفته، عمق کانونی زمین لرزه حدود ۶٫۰ کیلومتر برآورد شده است. بشر در مسیر توسعه ی خویش همواره کوشیده است که میان سکونت گاه خود و محیط طبیعی روابط متقابلی ایجاد کند. اما در طی این مسیر از گذشته تاکنون، برهم خوردن این رابطه، منجر به ورود مفاهیمی چون خطر و فاجعه در ادبیات زندگی بشر بوده است. از میان ۳۰ نوع بلایای طبیعی شناخته شده در جهان، ۸ بلایا در ایران روی می دهد که نشانه آسیب پذیری کشور در برابر سوانح است. روش تحقیق مقاله به صورت جمع آوری اسناد و اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای ومطالعات میدانی ( مشاهده ) می باشد،هدف ازانجام این پژوهش بررسی و آسیب پذیری سکونتگاه های روستایی در رخ داد زلزله اخیر شهر ترکمنچای و روستای ورزقان نیز می باشد که مورد مطالعه قرار گرفته است.