تحلیل روند تغییر تکنولوژی و صرفههای ناشی از مقیاس در صنعت طیورگوشتی استانهای ایران

رشد فزاینده جمعیت و افزایش تقاضا برای فراورده های کشاورزی منجمله محصولات پروتئینی نظیر گوشت مرغ از طرفی و محدودیتمنابع تولید، ارتقاء بهره وری عوامل تولید را به صورت یک ضرورت درآورده است. از آنجایی که تغییر تکنولوژی یکی از مولفه های اساسیتغییر بهره وری محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی روند و ماهیت تغییر تکنولوژی در صنعت مرغداری گوشتی استانهایمختلف ایران صورت گرفت. بدین منظور داده های مورد نیاز مربوط به ۲۷ استان در طی دوره ی زمانی ۹۶ - ۱۳۷۵ جمع آوری گردید. برآوردتابع هزینه ترانسلوگ به همراه سیستم معادلات سهم هزینه با استفاده از داده های پانلی به روش سیستم معادلات به ظاهر نامرتبط(SURE) نشان داد که به طور متوسط نرخ تغییر تکنولوژی در واحدهای مرغداری کشور ۶۱ / ۱- درصد است، یعنی تغییر تکنولوژی در طول زمان باعث کاهش هزینه تولید محصول گوشت مرغ گردیده است. از آنجایی که کشش هزینه کوچکتر از یک (معادل ۳۷ / ۰) بدستآمد بنابراین تولید محصول با پدیده بازده صعودی نسبت به مقیاس و لذا وجود صرفه اقتصادی روبرو میباشد. نهایتا بهره مندی صنعتطیور از نمادهای نوین تکنولووی و اتخاذ تدابیر برای افزایش مقیاس تولید در واحدهای مرغداری گوشتی استانهای مختلف کشور پیشنهاد می شود.