رابطه ی بین منبع کنترل و خودپنداره با تنش ادراک شده بر مادران کودکان درخودمانده

مقدمه: پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه ی منبع کنترل و خودپنداره با تنش ادراک شده بر مادران کودکان درخودمانده، انجام گرفت.   روش کار: این پژوهش توصیفی همبستگی در سال ۱۳۹۰، بر روی ۴۲ نفر از مادران کودکان درخودمانده که به طور داوطلبانه در این پژوهش شرکت داشتند و در مراکز اختلال درخودماندگی نور هدایت، آوا و تبسم شهرستان مشهد انجام شد. به منظور اندازه گیری منبع کنترل از مقیاس کنترل درونی-بیرونی راتر و برای اندازه گیری خودپنداره از مقیاس خودپنداره ی بک و برای اندازه گیری تنش ادراک شده از مقیاس تنش ادراک شده استفاده شد.تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.   یافته ها: بین منبع کنترل درونی با تنش ادراک شده ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه ی مستقیم و معنی دار وجود دارد (۰۵/۰P<) و بین منبع کنترل بیرونی و تنش ادراک شده ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه ی مستقیم و معنی دار وجود ندارد (۰۵/۰P>)، هم چنین میان خودپنداره و تنش ادراک شده ی مادران کودکان درخودمانده نیز رابطه ی مستقیم و معنی دار وجود دارد (۰۵/۰P<).   نتیجه گیری: منبع کنترل با خودپنداره و تنش ادراک شده ی مادران کودکان درخودمانده، رابطه ی مستقیم و معنی داری دارد.