مقایسه ی سطح اضطراب در دانش آموزان دبیرستانی روستایی و شهری در مشهد

تاثیر تغییرات سریع فرهنگی اجتماعی و افزایش اختلالات عصبی روانی در دنیا، این اختلالات را به دومین عامل ناتوانی تا سال ۲۰۲۰ تبدیل نموده است. اختلالات عصبی روانی به ویژه اضطراب در نوجوانان، عامل مهمی در کاهش سلامتی، افت تحصیلی و اقدام به رفتارهای مخاطره آمیز است. این مطالعه به منظور بررسی سطح اضطراب دانش آموزان روستایی و شهری در مشهد انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه ی مقطعی، تعداد ۳۴۰ دانش آموز دبیرستانی روستایی و شهری مشهد در سال ۱۳۸۵ با نمونه گیری طبقاتی خوشه ای وارد پژوهش شدند و مشخصات جمعیت شناختی، نحوه ی انجام فرایض دینی، علاقه به تحصیل و وضعیت تحصیلی ایشان بررسی شد. داده ها توسط پرسش نامه ی اضطراب اشپیل برگر جمع آوری و با آزمون های تحلیل واریانس، تی و مجذور خی تحلیل شدند. یافته ها: در مجموع ۳۳۷ نفر دانش آموز با میانگین سنی ۳/۱±۵/۱۶ سال بررسی شدند. از شرکت کنندگان ۱۷۵ نفر (۵۲%) ساکن روستا بودند. اضطراب حالت و صفت به درجات شدید به ترتیب در ۲۳ و ۱۹ درصد دانش آموزان مشاهده شد. در دانش آموزان روستایی میزان اضطراب بالاتر از شهر بود (۰۰۱/۰P<) و حداکثر میانگین نمره ی اضطراب در دختران روستایی دیده شد. دختر بودن (۰۱/۰=P)، بی علاقگی به رشته ی تحصیلی (۰۱/۰=P) و عدم انجام منظم فرایض دینی (۰۲/۰=P) با سطح اضطراب بالاتر همراه بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، میزان اضطراب در دختران و به ویژه دانش آموزان جامعه ی روستایی بیشتر بود. لذا غربالگری اختلالات اضطرابی و راهکارهای ارتقای سلامت روان، فراهم سازی شرایط آموزشی و تفریحی مناسب در مدارس روستایی باید مورد توجه قرار گیرد.