بررسی رابطه ی بین ادراک دلبستگی کودکی و دلبستگی نوجوانی با پایگاه های هویت در نوجوانان ۱۵ تا ۱۷ ساله

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی بین ادراک دلبستگی کودکی و سبک های دلبستگی در نوجوانی با پایگاه های هویت بود  روش کار: در سال تحصیلی ۸۸-۱۳۸۷ در یک مطالعه ی توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی، نمونه ی پژوهش شامل ۱۰۴ پسر و ۱۰۶ دختر دانش آموز دبیرستانی شهرستان تربت جام با دامنه ی سنی ۱۷-۱۵ سال به صورت تصادفی و از طریق روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. سبک دلبستگی به والدین توسط آزمون سنجش مقیاس دلبستگی نسبت به هر والد و سبک دلبستگی در نوجوانان توسط پرسش نامه ی سبک دلبستگی کولینز و رید و پایگاه هویت توسط پرسش نامه ی سنجش عینی پایگاه هویت من اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مجذور خی و تحلیل رگرسیون استفاده شد.  یافته ها: معادلات رگرسیونی بیانگر این موضوع است که به ترتیب دلبستگی ایمن، دلبستگی ناایمن-دوسوگرا و دلبستگی اجتنابی بیشترین اثر را بر پایگاه هویت موفق داشته اند و به ترتیب دلبستگی اجتنابی، دلبستگی ناایمن-دوسوگرا و دلبستگی ایمن بیشترین اثر را بر پایگاه هویت زودرس داشته اند. علاوه بر این به ترتیب دلبستگی ناایمن-دوسوگرا، دلبستگی اجتنابی و دلبستگی ایمن (با جهت مخالف) بیشترین اثر را بر پایگاه هویت معوق و دلبستگی اجتنابی، دلبستگی ایمن (با جهت مخالف) و دلبستگی ناایمن-دوسوگرا بیشترین اثر را بر پایگاه هویت سردرگم داشته اند.  نتیجه گیری: این تحقیق نشان دادکه هر چه دلبستگی ایمن در کودکی و نوجوانی بیشتر باشد فرد در نوجوانی با احتمال بیشتری پایگاه هویتی موفق را اتخاذ می کند.