پهنه بندی کاربری توسعه شهری با استفاده از منطق فازی (fuzzy) در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) (مطالعه موردی: گرگان، گنبد و علی آباد)

سرزمین، منبعی محدود و آسیب­پذیر است، اما اگر از سودمندی­های آن به درستی استفاده شود، این منبع، ابدی و قابل تجدید خواهد بود. برای بهره برداری از سرزمین، با صرفه اقتصادی و مستمر باید روند بهره برداری را در چارچوبی برنامه­ریزی شده به نام طرح مدیریت اجرا کرد. چنین تفکری، مقدمه­ای برای آمایش سرزمین یا برنامه­ریزی برای استفاده از اراضی شده است. ایجاد و به­کار­گیری سامانه­های اطلاعات جغرافیای (GIS)، در بسیاری از زمینه ها از جمله آمایش سرزمین، محیط زیست و توسعه شهری، به بروز تغییرها و جهش­های عظیمی منجر شد. این پژوهش، تلاش می کند بخشی از نیازهای اطلاعاتی در مورد امکان توسعه شهری و تخمین قابلیت اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی شهرستان­های علی­آباد، گنبد و گرگان در استان گلستان را تامین کند و مناطق مستعد توسعه شهری را بیابد. در این تحقیق، برای جمع­آوری داده­های مورد نیاز در سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS)، نقشه تناسب اراضی برای کاربری توسعه شهری از روش ارزیابی چندمعیاره (MCE) و فازی­سازی (Fuzzy) استفاده شد و عوامل مورد بررسی با توجه به روش وزن­دهی سلسله مراتبی (AHP)، در محیط نرم افزار IDRISI Kilimanjaro و ArcGIS آماده شد. نتایج نشان می­دهد که ۳،۸۴۵،۳۰۶،۱۳۰ متر مربع از مساحت منطقه با توان بالا، ۳۶،۵۵۳،۰۶۶ متر مربع با توان متوسط و ۵،۰۶۷،۴۰۵،۵۸۶ متر مربع نیز با توان ضعیف است.