خودکارآمدی و آمادگی زنان برای کاهش مصرف اختیاری نمک
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-25-2_002
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: بین دریافت زیاد نمک با افزایش خطر بسیاری از بیماری های غیرواگیر رابطه مستقیم وجود دارد. هدف از این مطالعه تعیین خودکارآمدی و آمادگی زنان برای کاهش مصرف اختیاری نمک بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال ۱۳۹۴ با استفاده از پرسشنامه خودایفا بر روی ۵۶۱ زن مراجعه کننده به واحدهای مراقبت زنان شهر تهران انجام شد. پرسش نامه حاوی سوالات آگاهی درمورد رابطه نمک با بیماری ها، مواجهه با کاهش مصرف، مصرف اختیاری نمک، مراحل تغییر، خودکارآمدی و وضعیت دموگرافیک زنان بود. داده ها با تست های آماری کای دو، آنالیز واریانس و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شد. نتایج: میانگین سن زنان ۱/۱۰± ۲۱/۳۶ سال بود و ۸/۳۹درصد آن ها با کاهش مصرف نمک مواجه بودند. هنگام پختن غذا ۶/۸۱درصد زنان همیشه یا اغلب اوقات به غذا نمک اضافه می کردند. یک سوم زنان در مرحله پیش تفکر و ۲/۴۱درصد درمرحله آمادگی برای کاستن از مصرف نمک بودند. مرحله تغییر با افزایش امتیاز خودکارآمدی افزایش می یافت (۴۲/۰=r و۰۰۱/۰>p). خودکارآمدی و مواجهه با محدودیت مصرف نمک مهم ترین عوامل تعیین کننده آمادگی زنان برای تغییر رفتار مصرف اختیاری نمک بود (به ترتیب ۱۴/۱- ۰۶/۱=CI ۹۵درصد، ۱/۱=OR با ۰۰۱/۰>p و ۴۲/۲-۰۳/۱=CI۹۵درصد، ۵۸/۱=OR با ۰۳۸/۰>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد، مصرف نمک برای تهیه غذا توسط زنان زیاد است و کمتر از نیمی از زنان آماده تغییر رفتار هستند. به طورکلی با افزایش خودکارآمدی، زنان در مراحل بالاتر تغییر رفتار قرار می گرفتند. از آنجا که خودکارآمدی برای شروع و حفظ تغییر رفتار اهمیت دارد، در توانمندسازی زنان برای کاهش مصرف نمک می بایستی بر افزایش خودکارآمدی و نیز مهارت های جایگزینی نمک با طعم دهنده های سالم تاکید شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناهید خلدی
گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی- دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد- مربی- علوم بهداشتی در تغذیه
اکبر شیخانی
مربی گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی- دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد
فرید زایری
گروه آمار زیستی - دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
اشرف پیراسته
گروه بهداشت و پزشکی اجتماعی- دانشکده پزشکی دانشگاه شاهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :