بررسی اثر عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف بر تکثیر سلول های تک هسته ای خون بندناف در آزمایشگاه

مقدمه و هدف: علی رغم نتایج رضایت بخش پیوند خون بندناف در درمان بعضی بیماری های خونی، یکی از چالش ها در این زمینه، حل مشکل تعداد کم این سلول ها می باشد. سال های اخیر عصاره پلاکتی به لحاظ غنی بودن از فاکتورهای رشد به عنوان مکمل کشت سلول مزانشیم در سلول درمانی معرفی شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف بر تکثیر، تمایز و درصد زنده مانی سلول های تک هسته ای خون بندناف در شرایط آزمایشگاهی است. مواد و روش ها: کنسانتره پلاکتی در غلظت plt/ml۱۰۹×۲ از پلاسمای خون بندناف تهیه شد. تعداد ۱۰۶ سلول تک هسته ای خون بندناف در حضور سایتوکاین های Flt۳L،  SCFوTPO حاوی غلظت های متفاوت (۱۰%-۰) از عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف کشت شدند. درصد زنده مانی این سلول ها با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو، سنجش تمایز سلول های تک هسته ای آزمایش Colony Assay، اندازه گیری درصد سلول های بنیادی خون ساز با شاخص سطحی (CD۱۳۳+ CD۳۴+ CD۳۸-) از طریق فلوسایتومتری و بیان کمی ژن CD۳۴ با روشQRT- PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: غلظت ۵٪ عصاره پلاکتی مشتق از خون بندناف همراه با سایتوکاین ها سبب تکثیر ۱۲برابری (P<۰.۰۰۰۱) سلول های تک هسته ای خون بندناف، ۶/۱ برابر کلونی BFU-E، ۱/۲ CFU-GM، ۷/۱ CFU-MIX و ۳/۳ برابر سلول هایCD۱۳۳+ CD۳۴+ CD۳۸- می شود. ژن CD۳۴ نیز در گروه ۵٪ LP -UCB افزایش معنی دار نشان داد. نتیجه گیری: عصاره پلاکتی خون بندناف را می توان به عنوان مکمل در کشت سلول های تک هسته ای خون بندناف و سلول های بنیادی خون ساز به منظور افزایش تکثیر و حفظ خاصیت بنیادی آن ها استفاده کرد.