تاثیر کاربرد تمرینات ورزشی یوگا بر اضطراب و کیفیت خواب بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب در شهر کرمان در سال ۱۳۹۴

مقدمه و هدف: نارسایی قلبی یک سندرم بالینی است که باعث احساس قریب الوقوع بودن مرگ در بیماران شده که علاوه بر ایجاد استرس و نگرانی، بیمار را از یک خواب مناسب بی بهره می نماید. در این راستا تمرینات یوگا، انعطاف پذیری و قدرت عضلانی را افزایش، گردش خون و جذب اکسیژن و عملکرد سیستم هورمونی را بهبود می بخشد و باعث احساس سلامتی در فرد می شود. لذا هدف این پژوهش تعیین تاثیر کاربرد تمرینات ورزشی یوگا بر اضطراب و کیفیت خواب بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد که طی آن شصت بیمار در سال ۱۳۹۴ با روش نمونه گیری آسان و سپس با تخصیص تصادفی به دو گروه آزمون (سی نفر) و کنترل (سی نفر) تقسیم شدند. در گروه آزمون جلسات آموزش و انجام تمرینات یوگا زیر نظر فرد متخصص یوگا و نظارت و موافقت متخصص طب ورزش و متخصص قلب دو بار در هفته به مدت یک ساعت در طول دو ماه در محل بازتوانی قلب در شهر کرمان تشکیل گردید. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه کیفیت خواب پیتسبورگ و پرسش نامه اضطراب بک استفاده شد که در بدو مطالعه و دو ماه پس ازآن درمورد هر دو گروه تکمیل شد. درنهایت از شاخص مرکزی میانگین برای آمار توصیفی و آزمون های تی زوجی و تی مستقل برای آمار تحلیلی و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه آزمون قبل از مداخله به ترتیب ۶۳/۲ و ۶۷/۲ و بعد از مداخله به ترتیب ۷۹/۰ و ۸۷/۰ بود که به طور معنی داری کاهش یافته است (۰۰۱/۰P<) و میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه کنترل قبل از مداخله به ترتیب ۴۳/۲ و ۳۷/۲ و بعد از مداخله به ترتیب ۳۸/۲ و ۰۷/۲ بود. همچنین بین میانگین نمره کیفیت خواب و اضطراب در گروه آزمون و کنترل قبل از مطالعه اختلاف معنی داری نشان نداد؛ اما بعد از مطالعه اختلاف معنی داری را نشان داد (۰۰۱/۰P<). در بررسی شاخص های کیفیت خواب مشخص گردید که بین میانگین نمره کیفیت ذهنی، دیر به خواب رفتن و اختلال خواب قبل و بعد از انجام تمرینات یوگا در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب تفاوت معنی داری وجود ندارد؛ ولی در سایر زیرمقیاس ها میانگین کفایت خواب، دوره خواب، استفاده از داروی خواب آور و عملکرد ناقص در طول روز قبل و بعد از انجام تمرینات یوگا در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن قلب تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که ورزش یوگا می تواند برای توانمندکردن بیماران قلبی و انگیزش آن ها درجهت تلاش برای تقویت عملکرد قلبی و کسب و حفظ توانایی های قلبی آنان مورد استفاده قرار گیرد و موجب بهبود نگرش این بیماران شود که حتی با داشتن نارسایی قلبی امکان انجام ورزش و بهبود شیوه زندگی وجود دارد. درنهایت باتوجه به نتایج مثبت این مطالعه پیشنهاد می شود این بیماران پس از کسب وضعیت متعادل بیماری خود، از این ورزش برای ایجاد انگیزه زندگی بهتر و بهبود عملکرد قلبی بهره ببرند.