تاثیر تمرین قدرتی بر میزان حافظه و یادگیری فضایی در موش های صحرایی آلزایمری شده با بتاآمیلوئید

مقدمه و هدف: فعالیت بدنی به خاطر تاثیر مثبتی که بر عوامل خطرزای بیماری آلزایمر دارد، مورد توجه محققان است. با وجود این، معلوم نیست کدام نوع فعالیت بدنی در این حیطه ارجحیت دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تمرینات قدرتی بر عملکرد حافظه و یادگیری فضایی در موش های صحرایی آلزایمری شده با پروتئین بتا آمیلوئید (۳۵-۲۵) است. مواد و روش ها: در این مطالعه، تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (n=۸) در چهار گروه         ۱. کنترل سالم، ۲. سالم تمرین قدرتی، ۳. کنترل آلزایمری، ۴. آلزایمری تمرین قدرتی تقسیم شدند. بتاآمیلوئید (۳۵-۲۵) به روش I.C.V درون بطن مغز حیوانات تزریق شد. در تمرین قدرتی، حیوانات برای سه جلسه در هفته، به مدت دو ماه به وسیله وزنه های اتصالی به دم موش ها از نردبانی به طول یک متر با شیب ۸۵ درجه بالا می رفتند؛ در نهایت میزان حافظه و یادگیری فضایی با استفاده از تست آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: نتایج تحقیق حاضر نشان داد موش های صحرایی آلزایمری به طور معنی داری دارای زمان تاخیر بیشتر و مدت زمان صرف شده کمتر در ربع هدف نسبت به گروه کنترل سالم هستند (P < ۰.۰۰۵). همچنین تمرین قدرتی به طور معنی داری منجر به کاهش زمان تاخیر و افزایش زمان صرف شده در ربع هدف در حیوانات سالم و آلزایمری شد (P < ۰.۰۰۵). نتیجه گیری: تمرینات قدرتی می تواند موجب بهبود حافظه و یادگیری فضایی در حیوانات آلزایمری شود و از پیشرفت روند آسیب شناختی ناشی از بیماری آلزایمر جلوگیری کند.