تاثیر خود- استنادی نویسنده بر ضریب تاثیر مجلات پزشکی ایرانی در دو نمایهنامه ی WoS و ISC

مقدمه: تولید مجلات علمی پزشکی یکی از نمادهای توسعه ی سلامت در هر کشور است. تعداد استنادهای مجله در نمایهنامههای بینالمللی جلوهای از اهمیت آن در انتشار دانش سلامت است و در این میان سهم خود- استنادیها چشمگیرتر است. هدف از مطالعه ی حاضر مقایسه ی تاثیر خود- استنادی نویسنده در ضریب تاثیر مجلههای انگلیسی پزشکی ایرانی در پایگاههای وبگاه علوم (WoS) و پایگاه استنادی علوم جهان اسلام (ISC) بوده است. روش بررسی: به روش تحلیل استنادی ۱۲ مجله در پایگاه WoS و ۲۶ عنوان در پایگاه ISC در سالهای ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹ بررسی گردید. ضریب تاثیر از گزارشهای استنادی نشریات و خود- استنادی نویسنده با جستجو و مشاهده ی مستقیم ارجاعات در هر پایگاه گردآوری و به کاربرگه منتقل شد. ضریب تاثیر بدون خود- استنادی محاسبه گردید. ابزار تحلیل دادهها نسخه ی ۲۰ نرمافزار SPSS بود. برای مقایسه ی نرخ خود- استنادیهای مجلات مشترک از آزمون Wilcoxon و برای مجلات غیر مشترک از آزمون Mann-Whitney استفاده شد. برای تعیین همبستگی خود- استنادی با ضریب تاثیر در پایگاه WoS از آزمون Pearson و در پایگاه ISC به سبب چولگی دادهها از آزمون Spearman استفاده شد. آزمون مقایسه ی همبستگی بین دو پایگاه، تحلیل Covariance بود. یافتهها: نرخ خود- استنادی نویسنده در دو پایگاه تفاوت معنیداری نداشت (۰۵/۰ضریب تاثیر مجلات حوزه ی پزشکی در وبگاه علوم بیش تر است. خود- استنادی نویسندگان این حوزه باید کاهش یابد تا تاثیر واقعی مجلات علمی نمایان شود. واژههای کلیدی: نشریات؛ استناد؛ ضریب تاثیر مجلات؛ پایگاه های اطلاعاتی؛ پایگاه استنادی علوم جهان اسلام