بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروجینوزای جدا شده از بیماران در بیمارستان های شهر تهران در سال ۱۳۹۲

مقدمه و هدف: سودوموناس آئروجینوزا پاتوژن گرم منفی و از عوامل اصلی عفونت های بیمارستانی با مکانیسم های مقاومت چندگانه، به عنوان دومین عامل مهم بیماری زا شناخته می شود که علی رغم وجود آنتی بیوتیک های متعدد علیه آن، درمان آن اغلب دشوار است. این مطالعه به منظور تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی سودوموناس آئروجینوزا به دو روش دیسک دیفیوژن و میکرودایلوشن و مقایسه این دو روش صورت گرفته است. مواد و روش ها: ۱۰۰ ایزوله بالینی سودوموناس آئروجینوزا از بیمارستان های منتخب تهران جمع آوری شده و پس از تایید هویت، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری به دو روش دیسک دیفیوژن (با دیسک شرکت HiMedia، هند) و میکرودایلوشن (با کیت Sensititre، انگلیس) برای آنتی بیوتیک های آمپی سیلین/سولباکتام، سفتازیدیم، سفتریاکسون، سفوپرازون، کاربنی سیلین، پیپراسیلین، ایمی پنم، تتراسایکلین، جنتامایسین، توبرامایسین، کلرآمفنیکل، سیپروفلوکساسین و آمیکاسین بررسی شده و نتایج حاصله مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های مذکور به روش دیسک دیفیوژن در محدوده ۲۸تا۱۰۰درصد به ترتیب برای آنتی بیوتیک ایمی پنم و تتراسایکلین و به روش میکرودایلوشن در محدوده ۳۰تا۹۷درصد به ترتیب برای آنتی بیوتیک های ایمی پنم و آمپی سیلین/ سولباکتام به دست آمد. همچنین ضریب کاپا یا K value جهت بررسی همخوانی دو روش تعیین مقاومت، برای تتراسایکلین صفر و برای سایر آنتی بیوتیک ها بالاتر از صفر به دست آمد. نتیجه گیری: در هر دو روش مورد مطالعه، بیشترین حساسیت در سودوموناس آئروجینوزا به آنتی بیوتیک ایمی پنم دیده شد که به منظور کاربرد های درمانی به متخصصین مربوطه پیشنهاد می شود. همچنین روش دیسک دیفیوژن حساسیت مناسب در تشخیص مقاومت آنتی بیوتیکی، نظیر روش میکرودایلوشن را برای سودوموناس آئروجینوزا نشان می دهد.