نقش عوامل روانی-اجتماعی در تهوع و استفراغ بارداری

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 84

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_DMED-23-4_008

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: تهوع-استفراغ از شایعترین مشکلات بارداری است که تاثیر منفی بر کیفیت زندگی زنان دارد. با توجه به اهمیت شناسایی عوامل موثر بر بروز تهوع-استفراغ بارداری، بر آن شدیم که عوامل روانی–اجتماعی شامل اضطراب، افسردگی، استرس اختصاصی بارداری، وضعیت اقتصادی-اجتماعی و حمایت اجتماعی را در زنان باردار با تهوع -استفراغ بارداری را بررسی نماییم.  روش کار: این پژوهش از نوع علی–مقایسه ای است. ۲۰۰ زن باردار زیر ۱۲ هفته انتخاب شدند. تمام زنان چهار پرسشنامه تجربه بارداری(PES)، افسردگی اضطراب و استرس(DASS-۲۱)، پرسشنامه حمایت اجتماعی(SSQ) و پرسشنامه دموگرافیک و مقیاس سنجش بصری تهوع را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آماری ضریب همبستگی، کای اسکور، آنالیز رگرسیون خطی چندگانه استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد اکثریت زنان باردار(۸۷ %) از تهوع-استفراغ خفیف تا متوسط رنج می برند. در زنان باردار با تهوع-استفراغ بارداری میزان عوامل روانی استرس بارداری (۵/۸۵ % در مقابل۵/۱۴ %)، افسردگی (۹/۸۸ % در مقابل ۱/۱۱ %)، اضطراب (۸/۶۸ % در مقابل ۲/۳۱ %)، حمایت اجتماعی پایین(۱/۶۸ % در مقابل ۹/۳۱ %) و وضعیت اقتصادی–اجتماعی پایین (۳/۷۳ % در مقابل ۷/۲۶ %) بطور معناداری بیشتر می باشد. در آنالیز رگرسیون، مهمترین پیشگویی کننده های مثبت تهوع-استفراغ بارداری استرس اختصاصی بارداری (۶۷/۲&beta=)، بود. همچنین، پیشگویی کننده های منفی تهوع-استفراغ بارداری، حمایت اجتماعی (۲۲۷/۰-&beta=) و طبقه اقتصادی اجتماعی (۵۸/۰-&beta=). بودند نتیجه گیری: زنان باردار دارای تهوع -استفراغ نسبت به زنان باردار بدون تهوع و استفراغ بارداری، استرس اختصاصی بارداری، افسردگی و اضطراب بیشتری را تجربه می کنند. همپنین، از حمایت اجتماعی پایین تر و سطح اقتصادی–اجتماعی پایین تری برخوردارهستند. این مطالعه توصیه می کند که مشاورین سلامت مادران، به نقش عوامل روانی-اجتماعی استرس بارداری، حمایت اجتماعی و طبقه اقتصادی-اجتماعی در پیشگیری و درمان زنان با تهوع-اسفراغ بارداری توجه کنند.

نویسندگان

محبوبه فرامرزی

مرکز تحقیقات بهداشت باروری و ناباروری حضرت فاطمه الزهرا(س(- دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

آسیه رنجبر تیلکی

دانشگاه آزاد اسلامی ساری، ساری، ایران

ذکریا ذکریایی

دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران

مژگان نعیمی راد

واحد توسعه تحقیقات بالینی بیمارستان آیت الله روحانی بابل، کارشناس ارشد مامایی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران