ارزیابی یادگیری و حافظه موش صحرایی صرعی شده توسط تزریق داخل هیپوکمپی اسید کاینیک پس از دریافت بربرین

مقدمه و هدف: صرع، دومین بیماری شایع سیستم عصبی مرکزی است. ازآنجا که شیوع مشکلات حافظه در بیماران صرعی، زیاد است، هدف بررسی حاضر، ارزیابی اثر بربرین بر اختلال یادگیری و حافظه در موش های صحرایی صرعی شده بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از ۳۲ موش نر با وزن ۱۹۰ تا ۲۴۰ گرم استفاده شد که به چهار گروه «شم (Sham) یا کنترل با جراحی کاذب، شم دریافت کننده بربرین، صرعی و صرعی دریافت کننده بربرین» تقسیم شدند. بربرین به میزان ۲۵ میلی گرم برکیلوگرم به طور روزانه و به صورت داخل صفاقی و از یک هفته پیش از جراحی به حیوان ها تا ۱ ساعت پیش از جراحی تزریق شد. برای صرعی کردن حیوان ها از اسید کاینیک حل شده در نرمال سالین به میزان ۱ میکروگرم به ازای هر موش استفاده شد. موش ها در پایان هفته پنجم برای بررسی حافظه و یادگیری، تحت آزمون رفتار احتراز غیرفعال در دستگاه شاتل باکس و آزمون مازY قرار گرفتند. نتایج: تاخیر اولیه در میان گروه ها، تفاوتی معنی دار نداشت. تاخیر در حین عبور در گروه صرعی شده درحدی معنی دار، از گروه شم، کمتر بود (p < ۰.۰۵) و در گروه صرعی تحت تیمار با بربرین، این مولفه (پارامتر) درحد معنی دار، بیشتر از گروه صرعی بود (p < ۰.۰۵). درزمینه رفتار تناوبی در گروه صرعی شده، کاهش معنی دار تناوب مشاهده شد (p < ۰.۰۵) و در گروه پیش تیمار با بربرین، این مولفه بهبودنیافت؛ به علاوه در گروه صرعی پیش تیمار با بربرین، کاهش شدت تشنج مشاهده شد (p < ۰.۰۵). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند، تجویز بربرین در صرع لب گیجگاهی، سبب بهبود حافظه و یادگیری در آزمون رفتار اجتنابی غیرفعال می شود اما موجب بهبود حافظه فضایی نمی شود و همچنین، بربرین، اثر ضدتشنج هم دارد.