بررسی میزان وابستگی مراقبتی در میان سالمندان مقیم خانه های سالمندان شهر اهواز در سال ۱۳۹۰

مقدمه و هدف: همواره حفظ استقلال و توجه به نیازهای سالمندان از اهداف مهم مراقبان و سیاست گذاران درزمینه مراقبت از سالمندان بوده است. این مطالعه با هدف بررسی میزان وابستگی مراقبتی در میان سالمندان مقیم خانه های سالمندان شهر اهواز در سال ۱۳۹۰ انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی– تحلیلی است که روی ۱۵۴ سالمند ۶۰ سال و بالاتر ساکن در سرای سالمندان شهرستان اهواز و به روش نمونه گیری طبقه بندی انجام گرفته. ابزارهای جمع آوری داده ها شامل مقیاس وابستگی مراقبتی، پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و آزمون کوتاه وضعیت شناختی بودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کای اسکوئر، آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شده است. نتایج: نتایج نشان دادند که ۷/۷۲ درصد از سالمندان وابسته بودند. همبستگی بالایی میان میزان وابستگی مراقبتی و جنبه های مقیاس وابستگی مراقبتی وجودداشت (۰۱/۰P < ). میانگین نمره وابستگی مراقبتی ۳۸/۴۷ و میانگین نمره ماده های مقیاس وابستگی مراقبتی برای کل نمونه ها ۲۵/۴۷ به دست آمد. متغیرهای سن (۰۳/۰P=)، تحصیلات (۰۰۱/۰P=)، داشتن بیماری (۰۰۱/۰P=) و معلولیت (۰۳۲/۰P=) با میزان وابستگی مراقبتی، ارتباط معنادار داشتند. نتیجه گیری: در این مطالعه، سالمندانی که عملکرد روزانه بهتری داشتند، دارای وابستگی و درنهایت، نیازهای مراقبتی کمتری بودند. آگاهی از نیازهای سالمندان و میزان توانایی آنها در انجام فعالیت های روزانه این امکان را برای مراقبان و خانواده ها فراهم می کند تا متناسب با نیاز سالمندان به آنها خدمات ارائه دهند.