اثر تجویز نخاعی مسدودکننده اتصال های منفذدار به همراه آگونیست و آنتاگونیست گابا A بر پاسخ های رفتاری به درد شیمیایی در موش صحرایی نر

مقدمه و هدف: اینترنورون­های گاباارژیک در ارتباط با احساس درد در سطح نخاع توزیع­شده­اند؛ همچنین موسیمول و بیکوکولین (آگونیست و آنتاگونیست GABAA) به­ترتیب باعث کاهش و افزایش درد می­شوند. اتصال­های منفذدار (Gj)، اتصال­های غشایی برای مبادله عوامل سیگنالینگ و متابولیت­های کوچک هستند. این پژوهش با تجویز نخاعی (i.t) کربنوکسالون (مسدودکننده Gj) به بررسی نقش اتصال­های منفذدار و سیستم گاباارژیک نخاعی بر احساس درد شیمیایی پرداخته­­است.    مواد و روش­ها: موش­های صحرایی نر نژاد ویستار (g۲۵۰-۲۰۰) در ۸ گروه هفت­تایی دسته­بندی شدند. داروها به حجم lμ۱۰، به مقادیر کربنوکسالون (nM۱)، موسیمول (gμ۳/۰) و بیکوکولین (gμ۶/۰ و gμ۳/۰) به­صورت نخاعی، در حالت انفرادی یا هم درمانی تجویزشدند. از تزریق کف­پایی ml ۰۵/۰ فرمالین ۵/۲ درصد استفاده و رفتار درد به­مدت ۱ ساعت بررسی­شد.   نتایج: کربنوکسالون و موسیمول هریک به­تنهایی باعث کاهش درد (p < ۰.۰۱ وp < ۰.۰۵) و بیکوکولین موجب افزایش درد (p < ۰.۰۱) ناشی از فرمالین شدند. تجویز کربنوکسالون به همراه موسیمول کاهش درد را بیشتر کرد (p < ۰.۰۵) و همچنین تجویز کربنوکسالون آثار پردردی بیکوکولین را کاهش­داد (p < ۰.۰۵).   نتیجه­گیری: تقویت اثر ضددردی ناشی از موسیمول و تخفیف اثر افزایش درد ناشی از بیکوکولین به­دنبال انسداد Gjها، با درنظرگرفتن Gj بین اینترنورون­های مهاری اولیه موثر بر اینترنورون­های ثانویه مهارکننده نورون­های انتقال­دهنده علائم درد در نخاع، می­تواند قابل­توجیه شود.