مقایسه اثر وینکریستین بر لنفوسیتهای طبیعی در حال تکثیر موش و رده سرطانی BCL۱

مقدمه و هدف: تکثیر و آپوپتوز جزو لاینفک عملکرد لنفوسیت ها در سیستم ایمنی است و؛ بسیاری از داروهای شیمیدرمانی ضدسرطان مانند وینکریستین سیکل سلولی را هدف گیریکرده، القاکننده آپوپتوز در سلولهای سرطانی هستند و بهعبارتی، سلول هایی که بیشتر تقسیممی شوند، مرگ سلولی بیشتری را نیز متحمل میشوند که ممکن است شامل حال لنفوسیت های نرمال در حال تکثیر و پاسخگو به بدخیمی ها نیز بشود؛ لذا هدف این مطالعه، بررسی مقایسه آثار سایتوتوکسیک داروی ضدسرطانی وینکریستین بر لنفوسیت های طبیعی در حال استراحت و در حال تکثیر در مقایسه با اثر آن بر سلول سرطانی است.    مواد و روشها: رده سلولی سرطانی BCL۱ کشتدادهشد و سلولهای طبیعی از طحال موش تهیهشده، کشتدادهشدند و با استفاده از میتوژن به تکثیر وادار شدند. اثر داروی وینکریستین در غلظت های مختلف بر این سلولها لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر طحال موش و مقایسه اثر همین دارو بر رده لنفوم BCL۱ در سه زمان بررسیشد. درصد سایتوتوکسیسیته دارو توسط تست MTT اندازه گیری و IC۵۰ زمانهای مختلف محاسبه شد. درصد سلولهای آپوپتوتیک به روش رنگ آمیزی دوگانه اتیدیم برماید و آکریدین اورنج و مشاهده با میکروسکوپ فلورسانس بهدستآمد.   نتایج: نتایج MTT نشانداد که غلظت ۵ میکروگرم بر میلی لیتر وینکریستین اثر سایتوتوکسیک قابلتوجهی بر رده سلولی BCL۱ دارد و غلظت ۲ میکروگرم بر میلی لیتر نیز با گذشت زمان اثر سایتوتوکسیک خود ر ا نشانمی دهد. در لنفوسیت های نرمال و در حال تکثیر، غلظت های ۲۰ و ۱۰ میکروگرم بر میلی لیتر دارو باعث مرگومیر سلولی می شوند؛ ولی غلظت های کمتر از ۵ اثر سایتوتوکسیک چندانی بر سلول­های در حال استراحت ندارند درحالیکه غلظت های کمتر از ۵ میکروگرم بر میلی لیتر در سلول­های در حال تکثیر بعد از تیمار ۷۲ ساعت اثر سایتوتوکسیک معنیداری نشاندادند. درصد سلولهای آپوپتوتیک متاثر از غلظت های مختلف دارو مشاهدهشده با میکروسکوپ فلورسانس با درصد سایتوتوکسیسیته بهدستآمده همان غلظت های دارو در تست MTT متناسب بود.    نتیجه گیری: بهنظرمی رسد بیشترین اثر توکسیک این دارو بر سلولهای سرطانی است و در سلولهای طبیعی بهشدت به زمان و فعالیت سلولی، وابسته است.