دیدگاه کارشناسان نظام بهداشت و درمان شهرستان اصفهان راجع به نتایج ادغام بهداشت روان در سیستم بهداشت ایران

مقدمه: بهداشت روانی همانند سلامت جسمی، علمی برای بهتر زیستن و رفاه اجتماعی از اولین لحظات حیات تا پایان آن و دوره ی سالمندی می باشد. در جوامع پیچیده ی امروزی، ناهنجاری هایی مانند افسردگی، اضطراب، ترس، ناامنی، خودکشی، پرخاش گری، قتل، غارت، اعتیاد، طلاق، انحرافات جنسی، صرع و امثال این ها به عنوان بیماری های روانی بیش از پیش و به خصوص در جامعه ی ما ایران به عنوان یکی از مشکلات مهم خود را نشان داده است. به همین جهت سیستم بهدا شت و درمان ایران اصولی را برای پیش گیری و درمان بیماری های روانی به نام طرح ادغام بهداشت روان در نظام بهداشت کشور در نظر گرفته است. هدف کلی تحقیق حاضر شناسایی دیدگاه کارشناسان نظام بهداشت و درمان از نتایج طرح ادغام بهداشت روان در نظام بهداشتی کشور است. روش بررسی: این مطالعه از نوع تحلیلی و مقطعی بود. جمعیت مورد مطالعه در این طرح ارایه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی در سطوح مختلف نظام بهداشت از جمله خانه های بهداشت تا سطوح بالا مانند شبکه های بهداشت و درمان شهرستان اصفهان در سال ۱۳۸۹ بود و جمعیت مورد مطالعه نیز ۳۰۰ نفر به صورت سرشماری در نظر گرفته شد. پرسش نامه های تحقیق محقق ساخته و از نوع بسته بود. چهار قسمت ارزیابی میزان موفقیت بهداشت روان، رضایت از آن، آگاهی و نگرش به صورت سوالات لیکرت پنج جوابی و بعضا دو جوابی تهیه شده است. روایی پرسش نامه از طریق مشورت با متخصصین مربوطه و پایایی آن از طریق محاسبه ی Cronbach’s Alpha ۸۰ درصد پذیرفته شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گردید. اطلاعات توصیفی با شاخص های مرکزی آمار (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و اطلاعات تحلیلی با آزمون های همبستگی وآزمون های کای دو (c۲) و Keraskalvalis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.  یافته ها: میانگین نمره ی چهار مولفه ی اصلی تحقیق به ترتیب از بالا به پایین عبارت است از؛ نگرش به طرح بهداشت روان با میانگین (۸۰/۱۰ ± ۷۳/۶۶)، موفقیت طرح بهداشت روان با میانگین (۱۲/۱۷ ± ۱۴/۵۹)، رضایت از طرح بهداشت روان با میانگین ( ۵۹/۲۰ ± ۴۶/۴۵) و آگاهی از طرح بهداشت روان با میانگین (۶۱/۱۱ ± ۵۶/۲۰). در بین چهار مولفه ی اصلی بین آگاهی و نگرش و بین رضایت و موفقیت و در بین گروه های مورد مطالعه تنها رضایت از طرح ادغام با سایر متغیرها تفاوت معنی داری داشت (۰.۰۵Pvalue<).    نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در یک نظر کلی برای این طرح بزرگ کافی نیست. میزان ساعت آموزش کارکنان سیستم مراقبت های اولیه ی بهداشتی راجع به ادغام بهداشت روان در حد ۲۹ درصد موید آن بود که اکثر کارکنان نیازمند آموزش در این زمینه هستند. میانگین نمره ی آگاهی نیز با (۶۱/۱۱ ± ۵۶/۲۰) از سایر مولفه ها (موفقیت، رضایت و نگرش) تا حد نصف کمتر بود که نتایج به دست آمده نیز با فقدان دوره ی آموزشی کارکنان هم خوانی داشت. بنابراین کارشناسان بهداشت نیاز بیش تر به آموزش بهداشت روان دارند.  واژه های کلیدی: بهداشت روان؛ مراقبت بهداشتی اولیه؛ کارشناسان