پاسخ گویی در بیمارستان های آموزشی: یک مطالعه ی کشوری

مقدمه: بیمارستان سازمانی است که وظایف تامین و مراقبت های کامل بهداشتی (پیشگیری، درمان و بازتوانی) عموم را بر عهده دارد. ضرورت اجرای پاسخ گویی در بیمارستان ها روز به روز بیش تر محسوس می شود، به همین منظور این تحقیق به شناسایی پاسخ گویی در بیمارستان های آموزشی کشور پرداخته است. روش بررسی: مطالعه به روش توصیفی همبستگی بر روی ۱۰۳۴ نفر از پرسنل شاغل و بیماران ۵ بیمارستان بزرگ کشور انجام شد. روش گردآوری داده ها پرسش نامه ی محقق ساخته بود که شامل ۸ بعد (اخلاقی، سیاسی، فرهنگی، عملکردی، ساختاری، مالی، اطلاع رسانی، قانونی) و ۳۱ گویه بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های استنباطی (Pearson Correlation و (t-test به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی ۱۶ انجام شد. یافته ها: یافته ها بیش ترین فراوانی را در بین پاسخ گویان مربوط به جمعیت زنان دانسته است (۵۶۴=n نفر، ۵۵/۵۴%).بیش ترین و کم ترین فراوانی پاسخ گویان به ترتیب در سنین ۳۰-۲۰ سال (۴۵/۴۲%) و کم تر از ۲۰ سال (۶۷/۶) بوده است. بالاترین و پایین ترین امتیاز پاسخ گویی در بین بیمارستان های مورد مطالعه به ترتیب (۶۶/۰±۴) و (۶۳/۰±۰۶/۳) بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. یافته ها نشان داده است که تاثیر بعد سیاسی در وضعیت پاسخ گویی بیمارستان های آموزشی منتخب کشور نسبت به سایر ابعاد از میانگین بالاتری برخوردار است. هم چنین قوی ترین رابطه بین بعد اخلاقی و اطلاع رسانی بوده است (۰۰۱/۰>pvalue و ۵۲۳/۰=r) در نهایت وضعیت کلی پاسخ گویی بیمارستان های آموزشی کشور در حد متوسط به بالا بوده است (۶۳/۰±۲۵/۳). نتیجه گیری: با توجه به وضعیت پاسخ گویی در بیمارستان های آموزشی کشور که در زمینه ی برخی ابعاد از حد مطلوب پایین تر بود، برنامه ریزی برای تجدید ساختار موجود با دایر نمودن واحد پاسخ گویی در بیمارستان ها ضروری به نظر می رسد. واژه های کلیدی: بیمارستان های آموزشی؛ پاسخ گویی، ایران