تاثیر مودهای بالاتر ارتعاشی در ساختمان های دارای جداگر پایه «پاندولی تکی» با پلان نامنظم

کارایی یک ساختمان با سیستم جداسازی پایه، از مودهای بالاتر تاثیر می پذیرد. با توجه به نبود مطالعات برای بسیاری از انواع پلان های نامنظم در ساختمان های دارای جداساز پایه پاندولی، در مطالعه ی حاضر به پوشش طیف وسیعی از میزان نامنظمی چیدمان های مختلف جداگرها پرداخته شده است. به منظور بررسی تاثیر مودهای بالاتر ارتعاشی در ساختمان های دارای جداگر پایه پاندولی، یک مطالعه ی پارامتریکی روی مدل های ساختمانی با پلان های مختلف در ساختمان های ۲، ۴ و ۶ طبقه با پلان L شکل، همچنین از ۴ ساختمان یک طبقه با خروج از مرکزیت های متفاوت مرکز جرم و سختی و ساختمان های U و S شکل در مطالعه ی حاضر انجام شده است. در هر کدام از ساختمان ها از ۸ چیدمان مختلف جداگر پایه پاندولی استفاده شده است. زمان تناوب مودهای مختلف ارتعاشی، درصد مشارکت جرمی مودها و تغییرات متوسط بیشینه ی جابه جایی تراز پایه تحت ۱۲ شتاب نگاشت مقایسه شده است. نتایج کلی تحلیل ها نشان می دهد که در صورت انطباق مرکز سختی تمامی جداگرهای پایه بر مرکز جرم تجمعی در تراز پایه از درصد مشارکت جرمی مود اول کاسته و در عوض، به درصد مشارکت جرمی مودهای دوم یا سوم و بالاتر اضافه می شود. لذا، مود دوم و یا بالاتر، تعیین کننده ی پاسخ های سازه می شود و تغییرمکان تراز پایه به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.