بررسی مقایسه ای اثر تیمارهای آلی، زیستی و اسید زا بر قابلیت دسترسی عناصر غذایی در یک خاک آهکی
محل انتشار: فصلنامه آب و خاک، دوره: 34، شماره: 5
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 66
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSW-34-5_007
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
چکیده مقاله:
علی رغم وجود میزان فراوان عناصر غذایی در خاک های آهکی، فرم قابل جذب این عناصر کمتر از میزان لازم برای رشد و نمو بهینه گیاهان است. از طرفی این خاک ها، معمولا در اقلیم خشک و نیمه خشک با کمیمواد آلی مواجه هستند که کمبود قابلیت دسترسی عناصر را تشدید می نماید. بنابراین کمبود عناصر غذایی یکی از عوامل مهم محدود کننده تولید محصول در این خاک هاست. پژوهش های زیادی در رابطه با افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در خاک های آهکی انجام شده است اما پژوهشی که تمام این روش ها را با هم مقایسه کند و بهترین راهکار را پیشنهاد نماید تاکنون انجام نشده است. بنابراین این پژوهش با هدف افزایش قابلیت دسترسی عناصر غذایی در یک خاک آهکی با کاربرد نه تیمار شامل، شاهد (خاک بدون تیمار) (Blank)، خاک + اسید هیومیک (HA)، خاک + اسیدسولفوریک (H۲SO۴)، خاک + تیوباسیلوس (T)، خاک + گوگرد (Sº)، خاک + گوگرد + تیوباسیلوس (Sº+T)، خاک + ورمیکمپوست (VC)، خاک + ورمیکمپوست + تیوباسیلوس (VC+T) و خاک + گوگرد + ورمیکمپوست + تیوباسیلوس ((Sº+VC+T، هر کدام در ۳ تکرار به مدت ۹۰ روز در شرایط آزمایشگاه مورد انکوباسیون قرار گرفت. آنالیز نتایج این پژوهش با بهره گیری از آمار کلاسیک نشان داد که به دلیل ظرفیت بالای بافری خاک های آهکی و پیچیده بودن عواملی که حلالیت کانی ها و قابلیت دسترسی عناصر غذایی در این خاک ها را کنترل می کنند، کاربرد منفرد تیمارهای مورد بررسی اثر چشمگیری بر قابلیت دسترسی عناصر غذایی در این خاک ها را ندارند، اما اثر تیمار Sº+VC+T در افزایش شاخصهای مورد بررسی به طور معنی داری بیش از اثر تیمارهای Sº+T و VC+T بود. بنابراین به نظر میرسد، کاربرد توام تیمارهای آلی، بیولوژیک و گوگرد عنصری که به طور همزمان تامین کننده منبع انرژی و کربن برای جامعه میکروبی خاک و سبب کاهش pH خاک میشوند، به گونه چشم گیری می توانند موانع بر سر راه افزایش قابلیت جذب عناصر غذایی را در خاک های آهکی رفع نمایند. بنابراین کاربرد همزمان تیمار کودهای آلی، گوگرد عنصری و باکتری تیوباسیلوس ((Sº+VC+T می تواند یک رویکرد امیدوارکننده در راستای افزایش حلالیت عناصر غذایی در خاکهای آهکی باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شنو حقیقی
دانش آموخته کارشناسی ارشد گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
زاهد شریفی
استادیار گروه علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :