طنز در غزل های غزالی مشهدی؛ شاعر سبک هندی
محل انتشار: فصلنامه مطالعات شبه قاره، دوره: 3، شماره: 8
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 39
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSRU-3-8_006
تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1402
چکیده مقاله:
با توجه به اینکه تعهد شاعر چیزی جز مسئولیتپذیری او نیست، انتقاد از ریاکاران و ظاهرسازان از دیرباز، زبان و کلام شاعران و نویسندگان را که نسبت به جوامع انسانی احساس تعهد میکردند تحت تاثیر قرار داده است. یکی از شیوههای انتقاد شاعران، استفاده از شیوه یا نوع ادبی طنز است. میتوان گفت در این مسیر زبان طنز بهترین وسیله است، زیرا که؛ طنز ادبی کلامی است هنری و خندهانگیز که ضمن انتقاد، هدفش اصلاح جامعه و یک اندیشه یا باور نادرست است. از شاعران موفقی که در ادب پارسی توانسته است از این شیوه بهرهی کافی و وافی ببرد، ملکالشعرا غزالی مشهدی است. طنز غزالی غالبا نقد اجتماعی است که شامل: انتقاد از اخلاق ریاکاران و شیوهی زندگی معاشرت افراد به ظاهر خوشعمل و نیکوکار است که با تظاهر به تقوی و پرهیزگاری به مخالفت با عشق و محبت قلبی میپرداختهاند. غزالی از اینکه زاهدان ریاکار، عقل را در خدمت خواهشهای نفسانی قرار دادهاند آزرده است و چنین عقلی را نکوهش میکند ولی رندی را که با آزادگی، پاکی و زیرکی و عشق و دلدادگی همراه است میپسندد. طنزهای غزالی از افراد و جامعهای که ساختارهای بنیادین آن با ساختارهای عارفانهی غزالی تضادی عمیق دارد، کاملا هماهنگ است.
کلیدواژه ها:
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :