اثرات فیزیولوژیک تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلایکول بر جوانه زنی ژنوتیپ های عدس

خشکی رایج درمناطق دیم کشور یکی از عوامل محدود کننده رشد و عملکرد عدس می باشد. این مطالعه با هدف بررسی اثر تنش خشکی در مرحله جوانه زنی ژنوتیپ های عدس بصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۲ ژنوتیپ (MLC ۴، MLC ۱۳، MLC ۴۰، MLC ۸۰، MLC ۱۲۹ ،MLC ۱۷۹ ،MLC ۱۸۳ ، MLC ۱۸۷، MLC ۱۹۱، MLC ۲۳۲، MLC ۲۴۵ ،MLC ۳۱۳ ) و ۵ سطح خشکی (صفر ، ۴- ، ۸- ، ۱۲- و ۱۶- بار) در ۳ تکرار انجام شد. بین پتانسیل های آب خاک در مورد همه صفات اندازه گیری شده تفاوت معنی دار مشاهده گردید (۰۱/۰>p). با کاهش پتانسیل آب، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه کاهش یافت. ژنوتیپ ها نیز در مورد تمام صفات بجز نسبت طول ریشه چه به ساقه چه و نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه با هم تفاوت معنی داری داشتند (۰۱/۰>p). نتایج نشان داد که جهت ارزیابی تحمل ژنوتیپ های عدس به تنش خشکی در مرحله جوانه زنی بهترین صفت طول ساقه چه و بهترین سطوح تنش، سطوح ۸- و۱۲- بار می باشند.