کاربرد کنایه در پرتو آیاتی از قرآن کریم

سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 134

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SERAJ-5-14_005

تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1402

چکیده مقاله:

چکیدهبیان صریح بعضی از معانی خوشایند نیست، ولی به وسیله کنایه، همان معانی را می توان با اسلوبی موثر و بلیغ بیان نمود. کنایه از تصریح بلیغ تر است، چراکه کنایه مانند ادعای مفهومی است با ارائه دلیل. کنایه ذکر ملازم معنایی است تا ذهن مخاطب را از آنچه در کلام آمده، به آنچه نیامده منتقل کند. استفاده از کنایه در کلام علل گوناگونی دارد که از جمله آنها می توان به رعایت ادب، تصویرگری، استدلال، تزیین سخن و یا جذابیت بخشیدن به کلام اشاره کرد. قرآن به تمام قواعدی که به سخن، زیبایی و عمق می بخشد، توجه نموده است. یکی از صنایع لفظی و معیارهای زیبایی سخن، «کنایه» است که قرآن از آن بهره فراوان برده است و در موارد گوناگون و به انگیزه های متفاوت، تعابیر کنایی دارد. در مقاله حاضر، به روش توصیفی تحلیلی و با بررسی موردی ۱۶ آیه از آیات قرآن کریم، کاربردهای مختلف این شیوه بیانی بررسی شده است.verses have been referred to. Books, publications and the internet have been the instruments of this research نای لغوی آرزو و امید، به ذکر آیات و احادیثی که انواع آرزو را بیان فرموده، نیز افرادی که آرزوی آنها در قرآن آمده، پرداخته شده است. ضمن پرداختن به آثار و نتایج آرزوهای مذموم و بیان آرزوهای برتر، انواع متعلق آرزو و آیات مربوط به هر یک ذکر شده است. در این تحقیق، ابزار مورد استفاده نشریات، کتب و اینترنت می باشد.

نویسندگان

روح الله نصیری

استادیار دانشگاه اصفهان، اصفهان

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • قرآن کریم. ترجمه الهی قمشه ای، صفارزاده، طبری، فولادوند، قرشی، ...
  • ابن منظور، محمد بن مکرم. (۱۴۱۴ق.). لسان العرب. چاپ ۳. ...
  • حمدی، حبیب الله. (۱۳۷۶). زیباترین سخن. تهران: موسسه فرهنگی اندیشه ...
  • تفتازانی، سعدالدین. (بی تا). المطول. قم: مکتبه الداوری ...
  • جرجانی، عبدالقاهر. (۱۳۶۸). دلائل الاعجاز فی القرآن. مشهد: آستان قدس ...
  • جرجانی، حسین بن حسن. (۱۳۷۷). جلاء الاذهان و جلاء الاحزان. ...
  • حسینی، جعفر. (۱۴۱۳ق.). اسالیب البیان فی القرآن. تهران: وزارت فرهنگ ...
  • حسینی شیرازی، محمد. (۱۴۲۳ق.). تبیین القرآن. چاپ ۲. بیروت: دار ...
  • رازی، شمس قیس. (۱۳۳۵ق.). المعجم فی معاییر الاشعار العجم. تصحیح ...
  • رضایی، غلامعباس. (۱۳۷۸). «کنایه و اسباب بلاغت آن». مجله زبان ...
  • زمخشری، محمود. (۱۴۰۷ق.). الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل. ۴ جلد. ...
  • زرکشی، بدرالدین. (۱۴۱۵ق.). البرهان فی علوم القرآن. بیروت: دار المعرفه ...
  • سکاکی، یوسف بن ابی بکر. (۱۹۳۷م.). مفتاح العلوم. بیروت: دار ...
  • سیوطی، جلال الدین. (۱۳۸۶). الاتقان فی علوم القرآن. ترجمه محمد ...
  • شفیعی کدکنی، محمدرضا. (۱۳۶۶). صور خیال در شعر فارسی. چ ...
  • طالقانی، محمود. (۱۳۶۲). تفسیر پرتوی از قرآن. چاپ ۴. تهران: ...
  • طباطبائی، محمدحسین. (۱۳۶۳). تفسیر المیزان. ترجمه محمدباقر موسوی. قم: دفتر ...
  • طبرسی، ابوعلی فضل بن حسن. (۱۳۸۰). تفسیر مجمع البیان. ترجمه ...
  • عبدالقادر، پریز.(۱۳۸۷). «تطور تاریخی کنایه در ادب فارسی و عربی ...
  • قاسمی، حمیدمحمد. (۱۳۸۶). «جلوه هایی از هنر تصویرآفرینی در قرآن». ...
  • قرشی، علی اکبر. (۱۳۷۷). تفسیر احسن الحدیث. چاپ ۳. تهران: ...
  • (۱۳۷۱). قاموس قرآن. چاپ ۶. تهران: دار الکتب الاسلامیه ...
  • گنابادی، محمد. (۱۴۰۸ق.). تفسیر بیان السعاده فی مقامات العباده. چاپ ...
  • مغنیه، محمدجواد. (۱۴۲۴ق.). تفسیر الکاشف. تهران: دار الکتب الاسلامیه ...
  • مکارم شیرازی ناصر. (۱۴۲۱ ق.). الامثل فی تفسیر کتاب الله ...
  • مکارم شیرازی، ناصر و همکاران. (۱۳۸۶). تفسیر نمونه. ج ۵. ...
  • مودب، سیدرضا. (۱۳۷۹). اعجاز قرآن. بی جا: احسن الحدیث ...
  • نیشابوری، حاکم. (۱۳۴۳ق.). مستدرک علی الصحیحین. هند: بی نا ...
  • نیشابوری، محمود بن ابوالحسن. (۱۴۱۵ق.). تفسیر ایجاز البیان. تحقیق حنیف ...
  • وحیدیان کامیار، تقی. (۱۳۷۵). «کنایه؛ نقاشی زبان». مجله فرهنگستان. شماره ...
  • نمایش کامل مراجع